1124 keer bekeken
1
Gouldamadine
doorgeorginevs
21 december, 2017
-
Alle rechten voorbehoudenMeer info tonen
of en discussieer mee!
awduijts
6 jaar geleden
Pracht opname en compositie.
Gr Wim+++
0
georginevs
6 jaar geleden
Bedankt voor de reactie en het compliment Wim!
Gr. Georgine
0
RitaWi
6 jaar geleden
Wat een mooie foto van deze Goldamadine.
Dit is niet de natuurlijke wildkleur, maar een gekweekte mutatie. Leuke compositie zo, met de steen waarop deze Goldamadine zit. Stem!
Fijne Donderdag Georgine!
Groetjes,
Rita
0
georginevs
6 jaar geleden
Bedankt voor de reactie en het compliment Rita! Ik heb de naam aangepast bedankt daarvoor ;)
Jij ook een fijne dag!
Gr. Georgine
0
RitaWi
6 jaar geleden
Hallo Georgine,
Ik heb een foutje in de naam gemaakt.
Het moet zijn ‘Gouldamadine’.
De ‘u’ ontbrak. Sorry!
Hier is een korte YouTube-video van 2 Gouldamadine’s. Een pastel-mutatie links en rechts de Wildkleur Roodkop variant.
[url]https://youtu.be/FdaHoeHSio0[/url]
En hier is nog een gave YouTube-video met allerlei verschillende varianten van de zo kleurrijke Gouldamadines.
[url]https://youtu.be/J0W3GQdOg7g[/url]
Op deze video huppen er ook nog 2 Blauwfazantjes en Prachtvinkjes rond.
Op Wikipedia staat er het volgende over de Gouldamadine:
Goulds amadine (Erythrura gouldiae) is een zeer kleurrijk vogeltje uit de familie van de prachtvinken (Estrildidae) dat in het wild voorkomt in Australië. De vogel wordt ook wel gehouden in volières. De vogel wordt onder liefhebbers ook wel aangeduid als Gouldsamadine of Gouldamadine.
Uiterlijke kenmerken:
Het schedeltje en de wangen zijn scharlakenrood (bij de zwart- of oranjekop uiteraard zwart of oranje). Om het kopje een smalle turquoisekleurige band. Borst violet, onderborst oranjegeel op de buik lichter wordend tot wit. De rug en vleugels zijn grasgroen. De romp is lichtblauw, de staart is zwart en de twee middelste veren zijn iets langer. Het vrouwtje heeft de kleuren rood en oranjegeel iets minder fel en de borst is meer lila dan violet. Zijn totale lengte, van kop tot puntje van de staart, is 12 à 15 centimeter.
Er zijn drie kweekvormen van, namelijk de roodkopgouldamadine, de zwartkopgouldamadine en de oranjekopgouldamadine. Er zijn enkele andere kleurenvarianten bekend, zoals de geel-witborst, de gewone gele variant (gele gouldamadine), de witborst (heeft witte borst in plaats van paarse borst van normale variant), pastelkleurige gouldamadines (lichte tinten en grijs schedeltje). Er bestaat ook een zwartkop blauw overgoten, deze heeft vage kleuren met overwegend witte en lichtblauwe tinten. Er bestaan ook effen witte exemplaren, evenals de kleurslag bruin.
Verspreiding en leefgebied:
Goulds amadine komt in het wild voor in het noorden van Australië op savannes, stenige heuvels en dichte graslanden. In het uiterste noorden van Queensland is de vogel zeer zeldzaam, iets algemener is de soort in het Noordelijk Territorium en West-Australië. Een voorzichtige schatting uit 2004 kwam op 2500 broedparen aan het begin van het broedseizoen. Latere, meer optimistische schattingen houden het op 10.000 volwassen vogels.
Status:
In het leefgebied vinden veranderingen plaats omdat het gebied geschikt wordt gemaakt voor meer intensieve begrazing, waardoor bepaalde grassoorten waar de amadines van afhankelijk zijn, niet meer in het zaad schieten. Het tempo waarin deze veranderingen plaatsvinden neemt af. In 2008 stond de vogel als "bedreigd" op de internationale rode lijst, maar sinds 2012 is dit veranderd in "gevoelig".[1]
Verzorging als volièrevogel:
De vogel wordt wel gehouden als volièrevogel, zij het dat dit kostbaar en niet eenvoudig is. De vogel acclimatiseert moeilijk in gematigde streken en vereisen temperaturen tussen 15 en 25 °C. Hierdoor kunnen ze in de winter niet buiten verblijven, hoewel er enige kwekers zijn die hun vogels leren wennen aan de lagere temperaturen in de winter. Als de vogels gewend zijn en beschikken over een tocht- en vorstvrij nachthok zijn ze goed buiten te houden in de winter. Het voedsel van Goulds amadine bestaat uit zaadmengels voor tropische vogels en diverse soorten milletzaad, kleine insecten, vogelmuur een trosgierst. Er moet grit en maagkiezel altijd beschikbaar zijn voor de vogels, evenals vers drinkwater. Goulds amadines kunnen het beste gehouden worden in een grote zonnige volière. Beplanting is niet noodzakelijk, maar wordt wel gewaardeerd door de vogel. Omdat Goulds amadine de reputatie heeft een slechte broeder te zijn, worden hiervoor Japanse meeuwtjes ingezet. Sommige liefhebbers zijn echter bang dat door deze praktijk de kwaliteit van de broedzorg (verder) zal afnemen. Zij kweken jongen zonder broedmachine of gastouders. Jonge Goulds amadines (juveniel) zijn bruinachtig. Het kan soms lang duren, tot wel 9 maanden, vooraleer zij de kleur van de oudervogels hebben.
In Nederland bestaat een vereniging die zich speciaal bezighoudt met de natuurbroedkweek van Goulds amadines, de "Speciaalclub Natuurbroed Gouldamadines Nederland", de SNGN.
Groetjes,
Rita
0
Komt voor in
door georginevs · 147 foto's
Opmerkingen