223 keer bekeken
3

Het lelijke Eendje!

21 juni, 2018
Het Lelijke Eendje: Het was zomer en zó heerlijk buiten op het land! Het graan was goudgeel, de haver groen, het hooi stond in oppers op de groene weiden en daar liep de ooievaar op zijn lange rode benen en klepperde Egyptisch, want die taal had hij van zijn moeder geleerd. Rondom de akkers en de weiden waren er grote bossen en midden in die bossen diepe meren; ja, het was werkelijk heerlijk daar buiten op het land! Midden in de zonneschijn lag een oud landgoed met diepe grachten er omheen en van de muren tot aan het water groeiden de bladeren van het groot hoefblad, die zo hoog waren, dat kleine kinderen er rechtop onder konden staan: het was er net zo wild als in het dichtste bos. Daar zat een eend op haar nest; zij moest haar kuikentjes uitbroeden, maar nu had ze er heus genoeg van, omdat het te lang duurde en ze maar zo zelden bezoek kreeg. De andere eenden hielden er meer van rond te zwemmen in de grachten, dan onder een zuringblad met haar te zitten snateren. Eindelijk sprong het ene ei na het andere open: “piep, piep,” klonk het; alle eierdooiers waren levend geworden en staken het kopje naar buiten. “Vlug! Vlug!” zei ze en ze repten zich wat ze konden en keken naar alle kanten. De moeder liet ze kijken zoveel ze maar wilden, want groen is goed voor de ogen. “Wat is de wereld toch groot!” zeiden de jonge eendjes, want ze hadden nu heel wat meer plaats, dan toen ze in het ei zaten. “Denken jullie, dat dit de hele wereld is?” zei de moedereend, “die strekt zich nog heel ver uit aan de andere kant van de tuin, tot op het erf van de dominee, maar daar ben ik nooit geweest. Ik heb jullie hier toch wel allemaal bij elkaar?” De moedereend stond op en zei: “Neen, ik heb ze niet allemaal. Het grootste ei ligt er nog; hoe lang zal dat nog duren? Nu heb ik er toch gauw genoeg van!” En ze ging weer op het nest zitten. “Wel, hoe gaat het, buurvrouw?” zei een oude eend, die op visite kwam. “Het duurt zo lang met dat ene ei,” zei de eend, die op het nest zat. “Er wil maar geen gat in komen. Maar nu moet je de anderen eens zien. Zijn het niet de liefste eendjes van de wereld ” Ze lijken allemaal op hun vader, die booswicht! Die komt me niet eens feliciteren.” “Laat me dat ei eens zien, dat niet wil barsten,” zei de oude eend. “Je kunt ervan op aan, dat het een kalkoenei is. Ik ben ook eens zo voor de mal gehouden, maar ik zal je vertellen, dat ik heel wat had uit te staan met de jongen, want ze zijn bang voor het water. Ik kon ze er maar niet in krijgen; ik kwaakte en snaterde, maar het hielp niet! ” Laat mij dat ei eens zien! Ja zeker, dat is een kalkoenei. Laat hem liggen en leer de andere kinderen zwemmen!” “Ik wil er toch nog een beetje op blijven zitten!” zei de moedereend. “Ik heb er nu toch al zo lang op gezeten.” “Ga je gang!” sprak de oude eend en ging weg. en hoe het afloopt lees verder op: [url]http://www.karendevries.nl/verhalen/het-lelijke-jonge-eendje/[/url]
Alle rechten voorbehouden
Meer info tonen

Gebruikte apparatuur

Nikon D5200

Komt voor in