Vlinderweek nr2.

Bedankt voor de leuke reacties bij het eerste vlindertje. Als een vlinder goed stil en mooi in positie op een blad zit zodat je hem vlak kunt spotten, kan je meestal het gehele beestje scherp op de plaat krijgen. Op zich heel knap, want ze zitten niet vaak zo stil, maar eerlijk gezegd vind ik het ook niet altijd even mooi. Eigenlijk hou ik er wel van om die beestjes eens in een andere positie en vanuit een ander perspectief dan gebruikelijk te fotograferen. Uiteraard doet dit wat met het bereik van de scherptediepte, maar dat is dan ook mijn bedoeling. Sommigen zien dat als minpunt en noemen het dan een wel heel beperkte scherptediepte, ik zie dat anders. Voor mij is dat een gewenst effect en noem dat een selectieve scherptediepte, waarbij één ding wel voorop staat, het kopje en de ogen moeten scherp zijn. Deze opname en compositie laten goed zien wat ik bedoel. De vlinder is maar gedeeltelijk te zien en door zijn schuine positie ook niet geheel scherp op de vleugels, maar hij zit als een adelaar die net op zijn prooi is neergestreken. Er gaat een zekere dreiging uit van deze positie en door het perspectief van mijn lage standpunt. Als de vleugels hier helemaal scherp waren geweest, was dat effect m.i. een stuk minder en de plaat een stuk vlakker. Dat de omstandigheden niet ideaal waren is te zien aan de exif gegevens. Heb de ISO moeten opschroeven naar 1600 om bij een F getal van 5.6 nog aan een sluitertijd van 1/100 te kunnen komen, voor mij net genoeg om uit de hand te kunnen schieten. Zelf vind ik dit een van de mooiste uit de serie die ik heb genomen. Groet Rardo