Never Ending Story

De achtergrond had ik niet voor het uitzoeken en het was de raampjes of dichtgetrokken gordijnen. Ik heb voor de raampjes gekozen om diverse redenen. Er is niks mis met de armen die zijn weggezakt in het zachte bed. En toch voelt het niet "perfect". Het is een gevoel dus weet ook niet wat ik er verder van kan zeggen. Maar zoals je zelf al aangeeft is de blik "perfect" en dat is de reden waarom ik hem heb gepost. Van alles dat er in een foto te zien kan zijn gaat het bij mij altijd om de blik. Op zijn minst ontspannen maar als die zoals in dit geval meer is dan ontspannen dan ben ik blij. Heb ik mijn doel bereikt. Dan neem ik de imperfecties (ook al ziet een ander die niet) op de koop toe. Doe de juf de groetjes en bedankt voor je 10 Meester Albert ;) Gr. Ed.

Helemaal met je eens hoor. Ik streef naar het best haalbare maar soms wordt je daarin beperkt of zie je dingen over het hoofd. Jammer maar het is miet anders en het is een reden om elke keer weer de camera te pakken en jezelf proberen te overtreffen. Gr Ed. PS met imperfecties bedoel ik niet het uiterlijk van het model maar 'missers' in het beeld

Zo bedoel ik het ook Erik. Wanneer is een foto perfect en vanaf welk moment is hij goed genoeg om te posten? En daarom staat hij hier dus in al z'n glorie