Noto 1

Noto geldt als een van de belangrijkste baroksteden van Italië en staat samen met de andere plaatsen van het Val di Noto op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Oorspronkelijk lag de stad enkele kilometers noordwestelijker, maar na de verwoestende aardbeving van 1693 is ze op de huidige plaats herbouwd. Rosario Gagliardi was de architect van het nieuwe Noto. Typerend voor de laat-barokke gebouwen van Noto is het honingkleurige gesteente. Deze tufsteen is echter kwetsbaar waardoor er veel onderhoud aan de panden vereist is. De gebouwen bevinden zich vooral langs de Corso Vittorio Emanuele en de Corso Cavour, de twee lange en parallel lopende hoofdstraten. Het hart van de stad is het Piazza Municipio waar de kathedraal en het Palazzo Ducezio (stadhuis) staan. Op 13 maart 1996 stortte een belangrijk deel van de kathedraal van Noto ineen. Middenschip, zijschepen en transept alsmede de koepel lagen van het ene op het andere moment in puin. Doden of gewonden vielen er niet, maar gevreesd werd dat restauratie lange tijd zou vergen, zo die al mogelijk zou zijn. Verkeerd uitgevoerde restauraties in de jaren 50 van de vorige eeuw en een aardbeving in 1990 hebben waarschijnlijk bijgedragen aan de bouwvalligheid van deze kerk, die gewijd is aan Maria en aan de H. Nicolaas. De restauratie van de kathedraal is in de zomer van 2007 voltooid en op 18 juni 2007 werd het gebouw weer heropend.