damn youngbloods...

Die man zat alleen op een bankje tussen allerlei cafeetjes met, relatief, jonge mensen. De aanblik van zoveel jong bloed confronteerde hem met het feit dat hij meer had om op terug te kijken dan op vooruit te kijken. De gewaarwording van de eigen vergankelijkheid, de degeneratie van het eigen lichaam, omringd door jong bloed met nog donker haar en een volledig gebit, maakt bij hem een mengeling van jaloezie en cynisme los dat resulteert in zijn onuitgesproken gedachte: damn youngbloods... Bedankt voor het compliment Peter. Je weet inmiddels dat ik jouw foto's met een meer dan gemiddelde interesse bekijk. Er zitten werkelijk fantastische opnames tussen. Ik ben alleen niet altijd in de gelegenheid om te kijken of te reageren. Nogmaals bedankt en ik blijf je mooie werk volgen. Grtz, Chris

Wat een prachtige uitleg geef je hier. Je verhaal, heel herkenbaar, maakt dit beeld nog sterker. Daar zit je inderdaad met je rimpels en zakkers tussen al die strakke lichamen. Dat je niet altijd reageert is natuurlijk geen probleem, zeker niet met je motiverende reactie in mijn, wat oudere, achterhoofd. Groeten, Peter