Holocaust Memorial Miami (1)

Normaal gesproken heb ik het - na alleen voor privégebruik vastleggen - niet zo op het vertonen van kunstwerken van anderen op internet. Het is best mogelijk hoor, als je in staat bent daar een eigen interpretatie aan te geven. Althans naar mijn bescheiden mening. En ook ik maak me daar wel schuldig aan door er bijvoorbeeld meer abstracte beelden van te maken waardoor het kunstwerk als zodanig niet of nauwelijks meer herkenbaar is. Sommige kunstwerken echter nodigen uit om te delen. Omdat ze iets vertegenwoordigen wat mijns inziens nog steeds niet vaak genoeg onder de aandacht gebracht kan worden.(De gevolgen van) het leed dat wij mensen elkaar aangedaan hebben. En nog dagelijks aandoen. Wat ik hier wil delen zijn een aantal foto's gemaakt van het Holocaust Memorial in Miami, Florida. Het monument heeft veel, erg veel indruk gemaakt. Ook nu nog als ik de foto's zie grijpt het me aan. Natuurlijk spelen de plek/omgeving, het moment, de geluiden etc een belangrijke rol en die breng ik niet over met een paar foto's. Toch hoop ik dat er iets van de impact meekomt met de beelden en het verhaal. Het foto's maken was overigens ook iets waar ik daar terughoudend mee was, het zomaar registreren was een raar gevoel alsof het inbreuk zou doen op .... Ja, wat? Ik kan het niet goed onder woorden brengen. Tijdens letterlijk de laatste uren van ons verblijf in Florida en feitelijk al op weg van hotel naar vliegveld zijn we uitgestapt bij dit monument. Het was erg warm (gevoelstemperatuur zo'n 35 graden, weinig mensen dus ruim de gelegenheid om alles te beschouwen en tot je door te laten dringen. Wat het mede zo bijzonder maakte was de aanwezigheid, als gids, van een overlevende het concentratiekamp Buchenwald die een net gearriveerde schoolklas langs de verschillende elementen van dit monument leidde. En zijn verhaal vertelde. Het eerste deel van het monument voert langs een galerij van granieten zuilen met daarin verwerkt 'het verhaal' van de Holocaust in woord én beeld. En op een van die beelden (de bevrijding van kamp Buchenwald) wees de gids een man aan op de in de zuil verwerkte historische foto. Dat was hij zelf. Volgde het verhaal van zijn bevrijding. Dat doet toch wat met je. Zijn kampnummer (voor eeuwig in zijn huid gebrand) mocht door de leerlingen gefotografeerd worden. Onze eigen kinderen werden (we hebben het uiteraard voor ze vertaald) ook nog aangesproken met o.a. de woorden dat we niet zomaar ergens wonen en leven. Maar dat we ons moeten realiseren dat we het goed hebben. En dat meer moeten waarderen. Wil je het hele verhaal en deze foto's en nog meer in een keer bekijken dan kan dat op mijn blog op mijn extosite (robvanderpijll.exto.nl) Wil je meer weten en lezen over dit monument, gemaakt door architect en beeldhouwer Kenneth Treister, dat onthuld is in februari 1990, dan kun je uiteraard ook het nodige lezen op hun eigen website http://www.holocaustmmb.org/index.html Rob FOTO 1 Het monument opent met een bronzen beeld van een moeder en haar kinderen, zij tracht ze te beschermen. Dat Anne Frank en haar dagboek overal ter wereld tot de verbeelding spreekt blijkt ook hier want op de muur achter dit beeld staan haar volgende woorden ..... ... 'then inspite of everything, I still believe that people are really good at heart'