DYNAX 7D (KONICA MINOLTA) - 100 - f/4.0 - 1/3000 - 28 mm
Een lange rechte laan,met op het eind deze triomfboog. Zo met jezelf op pad, je gedachten zijn je enige metgezel waarmee je een eenzame zwijgende babbel voert. Het beeld dat je hier ziet deed me denken aan het levenspad van de mens bergop..bergaf..soms glad met een struikeling..verdergaan met op het eind de grote poort naar het onbekende...ik vraag me af...zal het ook een triomfboog wezen met open hek in een wereld waar het licht je laatste stappen begeleidt? Binnenkomen in een nieuw bestaan waar je mag uitrusten...
Deze triomfboog werd
naar verluidt opgetrokken ca. 1803 door markies Arconati Visconti als hulde aan Napoleon Bonaparte.
Reacties (11)
Om te kunnen reageren, moet je ingelogd zijn
De tekst sluit perfect aan bij wat je ziet. Heel mooi standpunt gekozen Willem, de pport komt zo heel mooi uit zijn omgeving. gr Nelly
Hoi!
Mooie foto dit hoor! Prachtig met die zonnestralen voor de poort langs! Heeft een filmachtige uitstraling de gehele foto. Prachtig gedaan!
Greets,
Jeff
Oef weer een levenslesje van Willem, mooi verhaal bij een mooie plaat.
Fraai licht zit er in je plaat. Een tekst en een plaat waar ik nog wel even over na kan denken..
groet, Ron
rare jongens die fransen..
mooie plaat zeg !
groet
Lex
Wat een bijzonder iets om tegen te komen in een bos. Daar wordt je dan wel even mee geconfronteerd.Tsja, we weten het niet wat er achter de poort ligt voor een ieder voor ons. Ik denk dat we op weg naar die poort dat zelf meebepalen hoe of je nu in het leven staat.
Prachtige zondagochtendplaat. Ik neem hem mee als ik straks ga uitwaaien langs het winderige strand
Gr. Brigitte
Hi Willem, een plaat waarbij jij mijn gedachten in beeld en woord plaatst! Vaak loop ik ook in gedachten verzonken over dit soort paden en door de velden...Meimeringen waar je waarschijnlijk, wellicht gelukkig, nooit een antwoord op zal krijgen; of misschien ooit toch weer wèl. Enfin, we worden er beiden fylosofisch van. Struikelingen begeleiden ons leven, met vallen en opstaan hopen we wijzer en vooral, gelukkiger te worden. Veel te vaak wordt ons streven naar geluk en liefde voor elkaar verstoord door allerlei, vooral negatieve, invloeden van buitenaf. Doorgaan op onze levensweg is de enige onzekere keuze die we kunnen maken, in de hoop dat het ooit nog eens zal komen tot een volwaardig intens gelukkig gevoel in iedereen, een wereld waarin jaloezie, haat en nijd geen bestaansrecht meer heeft. HoieHans.
De vraag van het leven in één plaatje gevangen,
de tunnel naar het licht of Licht,
Mooi het tegenlicht
jammer dat die bomen er achter geplant zijn.
Groet, Freek
Hoi Willem,
Wat apart om zo'n triomfboog midden in het bos tegen te komen. In zo'n winterse plaat doet hij het ook heel goed, goed dat er ook nog wat doortekening in de boog zit.
Je omschrijving erbij vind ik ook erg mooi maar ik denk dat het nog mooier en toepasselijker zou zijn geweest als je de foto wat verder weg van de boog had gemaakt want dan is er wat meer pas er naar toe, als je begrijpt wat ik bedoel.
groetjes Ron
Zo, dat was tegelijk
........Tsja, wie zal het zeggen, er nog nooit iemand terug gekeerd om het te vertellen.
Maar de foto illustreert heel mooi jouw gedachten.
Of wellicht was er eerst de foto en riep die bij jou deze gedachten op.
In ieder geval laat je hier een prachtige foto zien waarin duidelijk te zien is dat je vanuit de schaduw het licht tegemoet gelopen ben.
Prachtig om te zien, zeker in combinatie met je omschrijving.
gr Jeannet