Helemaal Alleen ...

Terwijl de zon onderging, stond ik te trappelen van ongeduld. Reeds al mijn spullen stonden klaar om de Melkweg vast te gaan leggen. De foto had ik al 1000 keer gemaakt, in mijn hoofd. Alles was voorbereid. De lokatie, de tijd, de compositie, alles. Het was er muisstil, op een zacht zomers briesje na. In de verte blaffende waakhonden van de Poderes. Achter mij een Strada Provinciale met af en toe een auto die het landschap verlichtte. En dan sta je daar, zo heerlijk. Geen mens om je heen. En hoe donkerder het wordt, hoe meer de Melkweg zich laat zien. Zelfs zo sterk, dat je het met het blote oog kunt zien. Je hebt geen apps nodig om te weten waar hij zit. Je kunt hem gewoon zo zien. Zo mooi. Dan is fotografie genieten ...