Bosanemoon

Bosanemoon (Anemone nemorosa) Drie keer op zoek geweest naar bosanemonen. Twee keer niets gevonden en de derde keer naar een andere locatie gegaan. Gelukkig vond ik ze hier wel. In grote getale zelfs. Ik heb me hier dus lekker kunnen uitleven. Ga ook zeker nog een keer terug. Voor de liefhebbers volgt hieronder extra informatie over de Bosanemoon. De bosanemoon (Anemone nemorosa) is een lage vaste plant uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae). Beschrijving Bosanemonen groeien meestal in grote groepen. De plantjes hebben drie bladeren en witte bloemen en worden 10-25 cm hoog. Bosanemonen hebben een wortelstok, die dicht onder het grondoppervlak loopt en witte knoppen heeft. Bloemen De bloemen van de bosanemoon zijn tweeslachtig. De bloeistengels dragen meestal maar één bloem, zelden zijn het er twee. De halfknikkende tot rechtopstaande bloemen zijn wit, vaak iets roze of paars aan de onderkant en 2-4 cm groot. Meestal hebben de bloemen zes tot acht kale bloemdekbladen, soms tot twaalf. De omwindselbladen hebben een 1-2 cm lange steel en zijn 2-4 cm lang. De bloempjes hebben een groot aantal meeldraden met gele helmknoppen en een groot aantal stampers. Zaad en vrucht De vrucht van de bosanemoon is een eenzadige dopvrucht of nootje. De zaden hebben een mierenbroodje, die door mieren verspreid worden. De zaden zijn zeer kortlevend (korter dan één jaar). Tweezaadlobbig (kiemend met twee kiemblaadjes). Bladeren De drie stengelbladen zijn gesteeld en bijna tot de voet gedeeld in drie of vijf langwerpig-eironde grof gezaagde slippen. De onderste bladeren, de wortelbladeren komen meestal pas na de bloei tevoorschijn en zijn bij de top behaard. Bloeitijd De bosanemoon bloeit van maart tot en met mei. Ecologie De bosanemoon groeit vaak op lemige, kleiige of sterk humeuze bosbodems met in het winterhalfjaar hoge grondwaterstanden. De overblijvende plant met ondiepe wortelstokken groeit vooral in loofbos, maar wordt ook wel gevonden in houtwallen, bermen, kanaaloevers, slootkanten, langs beken en soms in hooilanden. Verspreiding De bosanemoon komt voor in grote delen van West- en Midden-Europa. In Nederland is de bosanemoon vrij algemeen in de duinen, in Zuid-Limburg en op de hogere zandgronden en zeldzaam in de kleigebieden; de plant ontbreekt van oudsher als natuurlijke soort in het laagveen. In laag Nederland betreft een belangrijk deel van de vindplaatsen stinzenmilieus waar de soort ooit is uitgeplant. Dat geldt ook voor alle vindplaatsen in Flevoland. Spontane vestiging is tot nu toe niet opgetreden. Klonen kunnen zich zijdelings met 1 m per jaar uitbreiden, maar zaadvorming en verspreiding is zeldzaam. De bosanemoon op haar natuurlijke groeiplaatsen is een indicator voor oud bos; het kan hier samen groeien met andere indicatoren als schedegeelster (Gagea spathacea), ruige veldbies (Luzula pilosa) en heelkruid (Sanicula europaea). Waar de bosanemoon in houtwallen groeit, gaat het om oude wallen. Waar de plant buiten het bos groeit, gaat het vaak om locaties waar vroeger bos stond of houtwallen lagen.