de hemel huilde

Een mooie en symbolische opname van de papavers waar jij zo dol op bent. Ik heb de berichten gelezen. Heel veel sterkte toegewenst om dit dubbele verdriet een plekje te geven de komende tijd. Gr. Sietske

Je bericht gelezen Laura. Het zit wel heel erg tegen en je zult heel wat te verwerken hebben en ja het leven kan raar lopen. Vooral als zaken een onverwachte wending nemen, je verdriet krijgt te verwerken en met dat leven weer in het reine moet zien te komen. Dat duurt, moet je zelf doen en alle woorden om daarbij te helpen schieten tekort. Ik wens je veel sterkte en vind het opbeurend aan deze foto te ervaren dat je door de tranen heen toch nog oog hebt voor de kleur en schoonheid die er ook is. Weemoed is een foto van vóór 20 jaar. Familie, nog samen, nog gezond. Is toen. Met een lijst van "nu" errond. "Nu" houdt het verleden bij elkaar En omgekeerd, want "nu" is maar even. Is opschrikken en vragen: Waar waren we gebleven? Alles is ver. En de liefste dingen nog verder. Maar door het verleden wordt het bij elkaar gehouden, als schapen door een herder. Herman de Coninck. gr. Wil

Veel kracht Laura ! mooie foto als herinnering aan.

Wow, da's wel heftig Laura! 1 is al erg, maar 2 is nog erger! Daar zijn geen vwoorden voor. ik wens jou en Peter veel sterkte de komende tijd! Je papavers zijn prachtig, ik heb ze ook, maar ze bloeien hier nog niet. groet, Tjitske