The sinister snail III

Ik kom steeds dichter in de buurt van mijn ideaalbeeld, een zwart vlak ;). Ik poog de grens tussen (Natuur)foto (licht) en geen (natuur)foto (totale duisternis) zo dicht mogelijk te benaderen. De inzending van gisteren (duister blauw) zat al in de richting van wat ik wilde, maar met dit beeld, van een naar mij toe kruipende/bewegende slak, zit ik toch daadwerkelijk in de buurt tussen nagenoeg duister en totaal duister. Het oog is scherp genoeg en de reflectie van de lichtbron zorgt voor enige levendigheid. Dit is mijn (uiteindelijke) bedoeling, een zo duister, obscuur, sinister mogelijk beeld verkrijgen, waarbij de kijker soms behoorlijk wat moeite doen moet om het slakkenoog te herkennen in de duisternis, maar dat betekent i.i.g. wel dat ik er redelijk in geslaagd ben de grens tussen resterend licht en totale duisternis (nagenoeg sprake van overlap) te bereiken . Voor velen zal dit beeld te donker zijn, dat snap ik. Wel is hier echter sprake van de weergave van de werkelijkheid op dat moment, ik heb het beeld niet hoeven onderbelichten, ik heb slechts gespeeld met een blauw licht afgevend ijsblokje en dit heb ik steeds verder van de slak geplaatst opdat ik precies zoveel licht overhouden zou om mijn gewenste resultaat te bereiken.