in het vat gieten

Aanvankelijk werd hop als conserveermiddel aan bier toegevoegd, tegenwoordig gaat het om de bittere smaak en aroma. De hopbellen zijn de vrouwelijke vruchtkegels, de bloemen groeien in pluimen bij elkaar. Bij de mannelijke bloeiwijze staan de bloemen afzonderlijk van de pluimstelen. Daar waar hop wordt geteeld, zijn de mannelijke hopplanten niet gewenst. In België bestaat er, binnen een straal van 5 km van de hopteelt, een verbod op de mannelijke plant. Bij het vinden van wilde hop dient de eigenaar de mannelijke plant te vernietigen. Vroeger kregen mensen die de rijpe hopbellen plukten, klachten als hoofdpijn, ademhalingsklachten en huidirritatie. Dit werd de ‘’hopplukkersziekte’’ genoemd. Of dit te maken had met de hop of met de chemicaliën waarmee de hop werd bespoten, is nooit goed vastgesteld. Tegenwoordig is de hopteelt sterk gemechaniseerd maar nog altijd zeer arbeidsintensief. Op één hectare groeien 2000 - 2500 hopplanten die tot 20 jaar oud kunnen worden. Pas na 3 jaar zijn de hopplanten volgroeid en heeft de boer een volledige opbrengst. Bron: wikipedia, hopscheuten.nl