als zand door de vingers......

"bescherm waar je het meeste om geeft...." dit is de titel van één van de fotowedstrijden van zoom... het zette me aan het denken en stilletjes keek ik voor me uit in de verte en een traan glijd over m'n wang. wat nou als je niet dat gene kan beschermen waar je het meeste om geeft, je kinderen. dat waar je het meeste van houd het als los zand door je vingers heen glijd, hoe graag je het ook vast wil houden hoe graag je het wil beschermen.... en dit door elementen van buitenaf van externen die niet ten diepste niet kunnen of zelfs willen begrijpen wat er precies aan de hand is om wat voor redenen ook... eigenlijk kan ik deze foto ook autisme 2 noemen. ik krijg kortweg de juiste zorg niet op de juiste plek waardoor dit kind en z'n broertje in de knel komen en ook het gezin onder een dusdanige hoge druk staat. het gaat immers toch ???goed??? op school? prachtige cijfers op het rapport negens en enkele tienen! dus waar maak ik me druk om. maar langzaam glijden alle korrels door m'n vingers. m'n handen... ze zijn leeg.... het enige wat ik nog kan doen is ze vouwen, hopen en bidden...... ik voorzichtig pak één korreltje zand op en bekijk m in het licht van de zon... het schittert als een klein diamantje, net als jullie m'n lieve zonen.... maar het lichtje dooft langzaam in de ondergaande zon. en stilletjes blijf ik even zitten met dit enkele korreltje dof geworden zand en kijk er naar... ik strek m'n hand uit en pak nog een korreltje zand en leg deze bij de eerste, en blijf ze pakken de kleine korreltjes en één voor één leg ik ze in de palm van m'n hand..... koester ze en bescherm jullie zolang ik kan... beste mede zoomers, bedankt voor de fijne reacties en nuttige tips op de 3 voorgaande foto's van de macro zoom dag 6 juli van Frans en Gea. doordat ik op dit moment heel weinig tijd heb dank ik jullie op deze manier, en hoop over een poosje weer persoonlijk naar jullie toe te kunnen reageren. hartelijke fotogroet en tot snel... Pip