en elke dag weer...........................

sjokken ze aan mijn oog voorbij: man met hond en kar..................... en elke dag weer denk ik: waar zouden ze toch heengaan en waarvoor dient die kar, misschien om de hond in te zetten als ie moe wordt?? Vragen, vragen, maar geen antwoorden. En dat wil ik ook niet. Ik wil gewoon elke keer mijn eigen verhaal erbij bedenken.... de illusie behouden.....