In 2012 kocht ik mijn eerste macrolens en dat was de Tamron 90mm, deze was nog niet zo uitgebreid als de nieuwe uitgave. Intussen is deze al weer vervangen voor de Nikon 105mm.
Een van de nadelen van de oude versie was dat deze in en uit zoomde bij het scherpstellen. Niet zo handig omdat bij macro iedere centimeter telt.
Ik was dan ook erg nieuwsgierig om deze vernieuwde 90mm uit te testen.
Ik was positief verrast toen ik de doos openmaakte en de lens in m'n handen had.
Alles zag er solide uit, vrij zwaar maar dat was ik al gewend. Dus ik heb hem maar gelijk op m'n camera gezet om uit te proberen.
Op Pad
Ik woon naast een natuurpark, wat ik mijn 'macro paradijsje' noem. Ik kan daar het hele jaar door macrofoto's maken.
Ik fotografeer altijd manueel, zo bepaal ik zelf precies waar de scherpte hoort te liggen.
Zeker als je zoals ik het liefst met een groot diafragma fotografeert, let dat erg nauw.
Paars klokje, 's morgens vroeg in het natuurpark. Een voordeel als de zon al wat later opkomt, is dat je niet half in de nacht je bed uit hoeft. Deze is gemaakt om 7:00 in de ochtend.
Maar om deze lens te testen heb ik hem eerst op de AF-stand gezet.
De automatische scherpstelling is snel, zolang je een wat groter objectief wilt fotograferen. Maar dit gaat de mist in bij bijvoorbeeld een klein insect op een bloem. De lens moet dan erg lang focussen en zit er dan vaak naast. Maar eerlijkheidshalve is dat niet zo gek, de lens zoekt een scherpstelpunt en dat is dan meestal niet de oogjes of het kopje van een insect. Ik heb dan ook de meeste foto's op de M stand gefotografeerd.
De digitale afstandlimiter die je kunt gebruiken om de afstand te bepalen, is voor een beginner misschien handig, maar omdat ik al een primelens gewend ben, beweeg ik mezelf naar voor of achter. Voor mij is deze functie dus overbodig.
VC-beeldstabillisatie is een handige functie om langer uit de hand te fotograferen. Ik gebruik nooit een statief bij macro, omdat ik dat een belemmering vind tijdens het fotograferen. Maar dat is persoonlijk.
In de tuin
Het fijne van een macrolens is dat je niet altijd ver weg hoeft te gaan om foto's te maken. Gewoon in de tuin kun je ook mooie plaatjes schieten. Iets wat ik ook regelmatig doe. Of je creëert zelf een leuke compositie, zoals bij de foto van het slakje op een pluizenbol.
Slakje zat in de tuin, pluizenbol ook. Beetje natspuiten met een plantenspuit en dan gewoon geduld hebben tot de slak gaat kruipen. Veel geduld, maar dat moet je sowieso bij macrofotografie hebben.
Slakje op pluis in de tuin. Met de plantenspuit heb ik druppeltjes erop gesproeid.
Vroeg op pad
Ga je op verschillende tijden op pad , 's morgens vroeg bijvoorbeeld, dan tref je libellen, vlinders en andere insecten met mooie dauwdruppels die zitten te drogen in de opkomende zon.
Dat blijft het mooie van macrofotografie: de wondere wereld van de natuur. Heerlijk om tussen fluitende vogeltjes languit in het gras te liggen.Ik ben voor deze foto's niet ver weg geweest, omdat mij de tijd ontbrak, veel foto's zijn gemaakt in het natuurpark. Ik heb me speciaal gericht op natuur- en insectenfotografie.
Maar deze lens is zeker ook geschikt voor portret- en productfotografie.
Koolwitje die tussen het gras zit te drogen.
Conclusie
Wat mij vooral opviel was de prachtige bokeh die deze lens geeft, absoluut een pre voor mij.
VC-beeldstabilisatie werkt prima om langer uit de hand te fotograferen met langere sluitertijden wat vaak gebeurt in een donker bos wanneer je paddenstoelen fotografeert.
Zwammetjes gemaakt met een paraplu erboven om zo een mooi diffuus licht te krijgen. Paraplu gebruik ik vaker bij macro. Vooral bij fel zonlicht filtert deze het felle licht.
Door de interne scherpstelling zoomt de lens niet meer in en uit. Groot pluspunt tegenover de vroegere uitgave.
Omdat je bij macro vaak op de grond ligt, soms in natte velden, is het ook fijn dat deze lens hier tegen bestand is.
In het begin kreeg ik het diafragma op mijn Nikon D750 niet op f/2.8. Na dit nagevraagd te hebben bij Tamron blijkt dat dit te maken heeft met de weergave van de camera en dan speciaal bij Nikon. Maar f/3.5 geeft ook een prachtige wazige achtergrond.
De digitale afstandlimiter had voor mij geen meerwaarde. Gewoon zelf creatief zijn en op en neer bewegen kan ook!
Ik ben erg tevreden over deze lens, hij werkt gemakkelijk en heeft een solide uitvoering.
Ik zou deze lens zeker aanraden aan beginnende macrofotografen.
Het is dat ik al voorzien ben, anders was de Tamron 90mm een goede kanshebber geweest.
Hoe kan het dat Marijke het diafragma niet op f/2.8 kreeg?
Een macro lens is zo ontworpen dat de voorste groep lenzen grotendeels naar het onderwerp toe bewegen. Dit geeft in close-up macro fotografie meer mogelijkheden.
In die situatie, zal de hoeveelheid licht die op de sensor valt afnemen. Het weergegeven diafragma blijft in de meeste camera's hetzelfde, maar sommige spiegelreflexcamera's [lees Nikon] zijn uitgerust met een functie die de effectieve f-waarden, en kleinere open diafragma waarden, weergeven wanneer de lens wordt verlengd voor close-up fotografie.
Dit fenomeen is niet een lens defect of lens fout, maar is een camera karakteristiek in de weergave van het diafragma.
Dit betekent ook dat, terwijl een Canon camera F2.8 weergeeft, de effectieve f-waarde kleiner zou kunnen zijn, afhankelijk van de ingestelde scherpstelafstand.
Op grotere afstanden zal dus wel de F/2.8 waarde weergegeven worden.
Over de fotograaf
Marijke (1958) is sinds 2008 bezig met fotografie.
Na een paar workshops gevolgd te hebben, stond haar camera toch nog vaak op diafragma voorkeuze en op de AF-stand.
Dit veranderde toen zij in 2012 haar eerste macrolens kocht, de Tamron 90mm.
Vanaf dat moment begon ze pas 'echt' te fotograferen, door de camera manueel in te stellen. Sinds kort doet Marijke ook aan portretfotografie, ook de macrolens is hiervoor perfect geschikt.
De gebruiksersreview van Marijke is de viertiende uit de Lenstafette waarin onze Zoom.nl community aan de slag gaat met de premium SP objectieven van Tamron. Lees meer over de Lenstafette.
