Aangezien ik niet zo heel lang bezig ben met deze prachtige hobby, behoren tot nu toe niet de meest dure en beste spullen tot mijn uitrusting. Ik hou er ook wel van om alles eruit te halen wat er in zit; een goede fotograaf moet toch immers ook met het mindere spul een goede foto kunnen maken. Voor de macro foto's die ik nu maak, gebruik ik mijn Canon 100mm macro f/2.8 USM lens. Mooi en erg leuk dat ik nu de mogelijkheid krijg om deze te vergelijken met de Tamron 90mm f/2.8 Di VC Macro 1:1!
De eerste indruk
Mijn eerste indruk bij het openen van mijn 'verrassingspakket' is: "Wauw, wat een strak ding!" En met strak, bedoel ik: een recht toe, recht aan lens zonder randjes. Schuifjes voor de automatische scherpstelling, stabilisatie en scherpstelafstand zijn mooi verzonken in de lens, zodat deze niet gemakkelijk kunnen verschuiven bij het per ongeluk aanraken of opbergen in een te volle fototas. Hij oogt iets groter dan mijn eigen macrolens, maar bij nameting is deze even groot en precies even zwaar. Er is netjes een zonnekap bijgeleverd. Wellicht is dit standaard bij de wat professionelere uitgaven, maar ik heb er nog nooit een bij aankoop van mijn lenzen ontvangen. Bij het bevestigen van de lens op mijn Canon EOS 70D, valt mij gelijk op dat er bij de lensvatting een rubberen rand zit die er voor zorgt dat de lens perfect aansluit op de camera en dat er geen speling is tussen lens en camera. Veelbelovend, ik heb zin om te testen!
In het veld met standje F2.8
Een macrolens moet natuurlijk getest worden op macrofotografie, daar schaf je hem immers voor aan. Voor macrofotografie in de natuur betekent dat dus voor deze tijd van het jaar, vroeg mijn bed uit! Ik gebruik geen flitsers omdat ik fan ben van natuurlijk licht en dit is het mooist vroeg in de ochtend of in de late avond. Het fotograferen van insecten is bovendien het gemakkelijkst in de ochend omdat deze dan nog moeten opwarmen en dus stil blijven zitten. Als je geluk hebt, zijn ze ook nog eens bedekt met mooie dauwdruppels. Mijn eerste test is in het Brabantse Gastels Laag. Een mooi natuurgebied dat bestaat uit natte, ruige graslanden en dat door het schone kwelwater een rijk dieren- en plantleven kent. Na een paar stappen in dit gebied, tref ik dan ook gelijk een mooie Paardenbijter, Icarusblauwtjes en wat slakjes aan. Aan de slag!
Tot voor kort fotografeerde ik veel uit de hand, omdat ik dacht anders (te) weinig bewegingsvrijheid te hebben, maar ik ben er van overtuigd geraakt dat het fotograferen met een statief toch echt wel scherpere foto's oplevert, helemaal in combinatie met live view. Voordeel van een statief is ook dat je toch wat meer tijd neemt voor het maken van een foto. Dus heb ik mijn statief opgezet, camera erop, VC-beeldstabilisatie knop uit (want deze werkt op statief juist averechts) en ik ben gelijk aan de slag gegaan met mijn meest favoriete diafragma stand, f/2.8. Persoonlijk vind ik de omgeving/achtergrond op een foto nog belangrijker dan het beestje zelf. Deze benadrukt vaak juist het hoofdonderwerp en zorgt voor de juiste sfeer in de foto. Voor mij moet een foto de rust uitstralen die ik zelf in de natuur heb ervaren op het moment van het maken van de foto. Daarom fotografeer ik graag met een groot diafragma. Dat het hoofdonderwerp dan niet volledig scherp is, vind ik niet erg. De dof en bokeh zijn voor mij bij macrofotografie doorslaggevend en daar scoort deze lens zoals het hoort en volledig naar mijn tevredenheid.
Deze Paardenbijter is mijn eerste test met de Tamron lens. Settings: 1/125sec, f/3.2, ISO100.
Om echte details te kunnen vastleggen, is het bereik van de 90mm te groot om goed scherp te kunnen stellen. Ik heb daarom bij het maken van deze foto een 36mm tussenring gebruikt. Settings: 1/50sec, f/5.0, ISO100.
Ook zonder statief kun je met behulp van de VC-beeldstabilisatie met de Tamron lens scherpe foto's maken. Settings: 1/320sec, f/2.8, ISO100.
Een mooie bokeh achtergrond zorgt voor rust en sfeer in de foto. Settings: 1/500sec, f/2.8, ISO100.
Deze foto wederom met diafragma f/2.8 gemaakt. Met een groot diafragma krijg je een mooie rustige achtergrond. Settings: 1/30sec, f/2.8, ISO100.
Scherpstellen
Omdat automatisch scherpstellen in veel gevallen bij macrofotografie niet mogelijk is (doordat je te dicht op het onderwerp zit of bij afstand het onderwerp juist te klein is) stel ik altijd handmatig scherp. Het scherpstellen gaat met de Tamron lens erg soepel met een fijne en grote scherpstelring. Als de vlinders en libellen op het punt staan om uit te vliegen is daar het moment om dan toch ook zonder statief en met de VC-beeldstabilisatie aan te testen. De stabilisator maakt weinig geluid en doet zijn werk goed. Tegen 'mijn' regels in, heb ik natuurlijk ook de autofocus getest. Hiervoor heb ik mijn dochter voor de lens gezet, omdat ik van mening ben dat deze lens zich ook uitstekend leent voor portretfotografie. Met de 90mm moet je dan wel een behoorlijke afstand nemen van de persoon, maar dit vind ik persoonlijk wel prettig. De scherpstelmotor is erg stil. De autofocus moest even zoeken, maar werkte uiteindelijk goed.
Een portretfoto van mijn dochter met op de achtergrond de mooie paarse heide. Vroeg op de avond gemaakt met de volgende settings: autofocus, 1/160sec, f/6.3, ISO200.
Even wennen, maar dan het echte werk
Om een eindconclusie te kunnen trekken wil ik de lens toch echt maximaal getest hebben. Dus na wat uitproberen en gewenning aan de lens in het Halsters Laag ben ik op een prachtige ochtend afgereisd naar het oosten van het land om de Bandheidelibel vast te leggen. Vanwege de reis en de paar uur tijd waarover ik maar beschik (wordt het te warm dan vliegen de libellen weg) is het fijn dat ik de lens nu al aardig ken, geen gestress dus. De reis was meer dan de moeite waard en ik heb samen met de Tamron lens naar mijn mening prachtige foto's kunnen maken.
Deze Bandheidelibel is om 5:45 uur in de ochtend gemaakt in een prachtig gebied in de Gelderse Vallei. In tegenlicht geschoten en bewust iets overbelicht. De dauwdruppeltjes zitten er nog op. Settings: 1/40sec, f/2.8, ISO100.
Een iets andere compositie wat later op de ochtend. Door van bovenaf te fotograferen heb ik de libel in de schaduw gezet wat zorgt voor een prachtige achtergrond kleur. Settings: 1/250sec, f/2.8, ISO100.
Conclusie
Geslaagd! De lens is degelijk gebouwd en de weerbestendige afdichtingen zijn bij fotograferen in de natuur meer dan welkom. De lichtsterkte en prachtige bokeh die deze lens levert, zijn voor mij een must.
Handmatig scherpstellen werkt erg fijn en de VC-beeldstabilisatie is bij het fotograferen zonder statief een extra bonus. Uit de hand fotograferen levert ook erg scherpe foto's op!
Minpuntje is de prijs van de lens. Deze lens is een stuk duurder dan mijn eigen lens, maar voor de degelijke bouw, prestaties en de VC-beeldstabilisatie misschien wel de juiste prijs.
Over de fotograaf
Als moeder van twee kinderen heeft Ellis lang geen tijd gehad om deze hobby uit te mogen oefenen. Omdat haar kinderen nu wat groter zijn en soms mee op pad gaan, is ze drie jaar geleden begonnen met fotograferen en kan daar nu behoorlijk fanatiek in zijn.
Ze vindt eigenlijk alle vormen van fotografie interessant, maar doet dit het liefst wel in de natuur. Met een drukke kantoorbaan is het een verademing om, al is het maar voor even, de "buitenlucht" op te mogen snuiven. Sinds twee jaar is Ellis zich gaan toeleggen op macrofotografie.
De gebruiksersreview van Ellis is de vijftiende uit de Lenstafette waarin onze Zoom.nl community aan de slag gaat met de premium SP objectieven van Tamron. Lees meer over de Lenstafette.
