De opdracht
Finalisten Jolien, Robert en Thirsa kregen de SIGMA Talent Quest-koffer met onderstaande drie SIGMA-objectieven een maand lang in bruikleen.
SIGMA 14-24mm F2.8 DG HSM | Art • SIGMA 24-70mm F2.8 DG OS HSM | Art • SIGMA 70-200mm F2.8 DG OS HSM | Sports
Daarbij kregen zij de volgende opdracht mee:
• Lever drie foto's in en gebruik daarvoor alle drie de objectieven (met ieder objectief 1 foto).
• Pas onderstaand thema toe in je fotoserie. Zorg dat je duidelijk laat zien en beschrijft hoe je tot het resultaat gekomen bent, en hoe je dit Japanse esthetica-principe hebt toegepast.
Wabi-sabi
Omdat de finalisten strijden om het ambassadeurschap voor het Japanse merk SIGMA, is gekozen om dichtbij die identiteit te blijven. Het thema dat zij meekregen voor de fotoserie is daarom het Japanse esthetica-principe 'wabi-sabi'. Dit is vrij abstract, maar is daardoor ook door alle drie de finalisten te interpreteren binnen hun eigen discipline. Het vertaalt zich als imperfecte schoonheid en natuurlijke eenvoud. Het omarmt de cyclus van groei en verval, en de patronen en structuren uit de natuur.
Wabi staat voor eenvoud, met de nadruk op rustieke of verouderde schoonheid. Het omarmt gebreken, zoals die vaak worden aangetroffen in hout, steen, stof, klei en bloemen.
Sabi staat voor de kunst van imperfectie, de esthetiek van asymmetrie en extreme eenvoud. Dit resulteert vaak in een onevenwichtig, schijnbaar willekeurig ontwerp, dat verrassing en genot schept. Sabi probeert het niet-essentiële te verwijderen, vergelijkbaar met de westerse opvatting van minimalisme.
Wabi en sabi zijn dus eigenlijk twee afzonderlijke principes, maar zijn zo nauw aan elkaar verwant en vullen elkaar zo aan, dat ze vaak wabi-sabi worden genoemd.
Fotoserie van Jolien Kramer
Als een van de drie finalisten van de SIGMA Talent Quest is Jolien aan de slag gegaan met de opdracht om een fotoserie te maken met het thema 'wabi-sabi'.
'Toen ik de opdracht las was ik helemaal blij. Dit thema sluit naadloos aan op de pitch en de workshop die ik gegeven heb. Direct had ik veel ideeën. Ik wilde verval laten zien. Datgene waar ik zo van houd. In eerste instantie heb ik mij laten inspireren door mijn eigen foto's uit vorige series. Die heb ik goed bekeken en nagedacht waarom ik juist deze foto's gemaakt heb en waarom deze een plek op mijn website gekregen hebben.
Met mijn serie wil ik laten zien dat er heel veel dingen zijn die vroeger een doel of functie hadden maar nu staan te verloederen. Afval, maar niet afval op de manier waar je het in eerste instantie mee associeert.
Aan de slag
Ik wilde eerst de objectieven uitproberen en kijken welke foto's ik het beste met welk objectief kon maken. Ik heb vaker met een 14-24mm en een 24-70mm gewerkt, maar nog nooit met een 70-200mm. Ik moest dus goed kijken en bedenken hoe ik die wilde gaan gebruiken. Daarvoor ben ik naar een oude verlaten school op Urk gegaan. Die is een doorn in het oog, maar heel mooi voor deze opdracht natuurlijk!
Als eerste heb ik een moodboard gemaakt om te bedenken welke foto's ik ongeveer wilde maken en wat mij daarin inspireert. Daarna ben ik op pad gegaan en heb vooral geprobeerd om het gevoel van het gebouw vast te leggen en te kijken hoe ik de lenzen het beste kon gebruiken. Ik heb ervoor gekozen om de foto's tegen zonsondergang te maken zodat het licht niet te hard was, om het mysterieuze karakter te behouden. Ik heb daar veel foto's gemaakt vanuit verschillende hoeken, met alle drie de lenzen. Daaruit is een eerste serie gekomen en leerde ik dat ik wel voor oude gebouwen wil gaan, maar niet zó oud. Ik wil dat je bij het kijken naar mijn serie denkt: 'hé wat is dit, waar kijk ik naar?'
Proefserie 1
Gemaakt met (v.l.n.r.) de SIGMA 14-24mm F2.8 DG HSM Art, de SIGMA 70-200mm F2.8 DG OS HSM Sports en de SIGMA 24-70mm F2.8 DG OS HSM Art
Blijven verbeteren
Met deze bevindingen ben ik met een tweede serie aan de slag gegaan. Hiervoor ben ik naar een autosloop gegaan vol autowrakken die al gedeeltelijk overwoekerd zijn. Daar wilde ik de kleuren, de ruwheid en de verweving van de auto's met de natuur vastleggen. Er zitten zoveel verhalen en karakters in de kapotte en gesloopte auto's.
Wat een geweldige locatie was dit! Prachtig vervallen, en die kleuren... Ik was als een kind in een snoepwinkel. Hier heb ik optimaal gebruik kunnen maken van alle drie de lenzen en ik ben dan ook zeer blij met het eindresultaat. Ook bij deze foto's wilde ik dat het een serie van drie zou worden maar ook dat het afzonderlijk drie sterke beelden zouden zijn.
Selecteren
Na het maken van een eerste selectie had ik nog veel teveel foto's over. Daarom heb ik de overgebleven foto's uitgeprint en op de tafel gelegd, gesorteerd per objectief. Daarna ben ik weer gaan schuiven om series te maken. Daaruit heb ik uiteindelijk deze als beste gekozen:
Proefserie 2
Gemaakt met (v.l.n.r.) de SIGMA 14-24mm F2.8 DG HSM Art, de SIGMA 24-70mm F2.8 DG OS HSM Art en de SIGMA 70-200mm F2.8 DG OS HSM Sports
Ik heb gekozen voor deze volgorde omdat het begint met een doorkijk vanuit de werkschuur naar de sloperij. Het is het begin van de 'ontdekking'. Daarna komt een detail foto, een auto omringd met onkruid. Van een doorkijk naar een doorkijkje op een andere manier, door een auto heen. En de derde foto is net een schilderij vind ik. Die kleuren passen bij de andere twee foto's en het is precies wat je van een autosloperij verwacht, alleen dan op een kunstzinnige manier vastgelegd.
Laatste stap
Deze serie straalt voor mij het verval uit waar ik naar zocht, maar het was het toch net niet. Toen heb ik de opdracht nog een keer bekeken en heb ik onderstreept wat voor mij belangrijk is en wat ik wilde dat de serie uit zou stralen. Dus ging ik op zoek naar eenvoud, stilte, abstract, steen, uniek, minimalisme en alleen de essentiële dingen.
Toen ben ik op gaan schijven welke locaties hier bij zouden passen en kwam ik al snel uit op een locatie die al een tijd op mijn bucketlist staat: de Bijlmer Bajes! Dus ik heb een afspraak gemaakt, heb de rondleiding betaald en ben op stap gegaan. Ik keek mijn ogen uit en heb vol aandacht naar de oud-cipier geluisterd die zoveel interessante verhalen te vertellen had. Wat een plek, wat een geschiedenis, wat een emotie en wat was ik blij!
Nabewerking
Na het selecteren van de foto's ben ik met de nabewerking aan de slag gegaan. Ik heb bij alle foto's de lenscorrectie toegevoegd en de kleurafwijking eruit gehaald. Verder heb ik ook bijna alle muren rechtgetrokken, want een omvallend gebouw of scheve muren vind ik niets. Ik heb niet heel veel bewerkt aan de foto's. Veel foto's vielen al snel af omdat het best donker was in de gevangenis en ik geen statief bij me had waardoor ik mijn ISO heel
hoog moest zetten. Daardoor zat er in sommige foto's teveel ruis, wat ik niet wilde voor deze serie.
Definitieve selectie
Nadat ik mijn favorieten had bewerkt, heb ik ze geëxporteerd en allemaal naast elkaar gelegd om zo een keuze voor een serie te kunnen maken. Ik heb gekozen op basis van de opdracht natuurlijk, maar ook op basis van wat ik wil dat de foto's uitstralen. Zo is dit mijn uiteindelijke serie geworden:
Foto: Jolien Kramer
Deze foto's laten voor mij echt de leegte, het verval en het minimalisme zien van de gevangenis. Ik heb voor deze drie foto's gekozen omdat ze allemaal met elkaar in verbinding staan. Zo zijn bij alle drie de zwarte tralies goed te zien, waaraan je herkent dat het een gevangenis is, maar omdat hij gesloopt wordt zie je op de laatste foto dat er tralies ontbreken. Ook zie je daar nog net de gele deur die je ook terug ziet op de eerste foto. Het beton geeft het ruwe van de gevangenis weer. Op de tweede foto is het totale leegte. Dat was een luchtplaats van de isolatie-afdeling. Als je daar moest zitten had je straf terwijl je al een straf aan het uitzitten was. Zulke kleine dingen intrigeren mij.
Alle drie hebben ze gemeen dat je licht ziet. Licht van buiten door het dak, door de tralies en de lucht op de achtergrond. Wat ik zo gaaf vind aan deze foto's is dat licht en steen hand in hand gaan en elkaar versterken. Het minimalisme en abstracte van de foto's word versterkt door het licht en laat zien dat er meer is dan alleen die kleine hokjes waar de mensen in opgesloten zaten. Het zet je aan het denken omdat ik geen cellen heb gekozen voor de serie maar juist foto's waarbij je langer moet kijken en nadenken voordat je ziet waar je naar kijkt. Het zijn drie totaal verschillende foto's maar toch een geheel. Zoveel verhalen, zoveel emotie, zoveel torens en nu is alles leeg. Het enige wat nog over is, is het beton waar het allemaal mee begon.
Conclusie
Het was een eer om de drie lenzen van SIGMA te mogen testen en ik ben zeker fan! De 14-24mm staat heel hoog op mijn lijstje. Normaal zou ik niet zo snel een 70-200mm pakken omdat ik niet weet wat voor foto's ik daarmee moet maken. Het was dan ook puzzelen en proberen om zien waar de lens het beste tot zijn recht kwam, maar wat een toffe foto's kwamen eruit! Zelfs op 200mm was de lens ongelofelijk scherp.
Ik heb veel geleerd door het maken van deze series en heb mijzelf verbluft met meerdere foto's die ik gemaakt heb. Zo kan ik nog breder gaan kijken naar de dingen om mij heen.'
Fotoserie van Robert Smits
Wasabi? Nee Wabi-Sabi! Ik had nog nooit gehoord over dit Japanse esthetica-principe. Als autodidact in de fotografie, vind ik het altijd spannend om nieuwe dingen te ontdekken, alsook deze stijl. Waar staat Wabi-Sabi voor? De zoektocht kon beginnen.
Foto 1 uit de serie van Robert (klik op de foto om te vergroten)
De bredere omgeving
De bomen met de reflectie op het water
De tweede foto
Iets later diezelfde dag passeerde ik een prachtig heuvelachtig landschap. In het midden van deze scene stond een pittoreske boom. Groot, statig en vol verhalen. Wat een boomschors! De structuren, lijnen, de herfstbladeren en het leven hierin betoverden mij. Met mijn camera en het 24-70mm objectief ging ik onder de boom liggen. Voor mij, was dit kikkerperspectief het ideale uitgangspunt om het grootse gevoel van de boom in beeld te brengen. Door deze hoek zag ik ook een klein oranje blaadje, 'gevangen' in een spinnenweb. Sabi! Sabi gaat over het voorbijgaan van de tijd. Het representeert de manier waarop alle dingen evolueren en vergaan. Dit wekt een gevoel op, vaak getriggerd door verdriet, omdat we stilstaan bij het verdwijnen van leven. Deze compositie maakt het beeld voor mij. Het vergankelijke blaadje ten opzichte van het nog groene bladerdak. De twee elementen in de Wabi-Sabi filosofie komen samen in dit moment. Klik!
Het landschap met de boom
De derde foto
Eén van de laatste dagen van mijn trip door New England heb ik een bergtop beklommen. Hoe hoger, hoe mistiger. Eens boven kon ik niet ver vooruitzien, de mooie vergezichten zaten verborgen onder een dikke laag mist. Ik had o.a. het 14-24mm objectief meegenomen tijdens de klimtocht. Gezien ik deze lens als laatste zou gebruiken voor de opdracht, had ik een bepaalde foto in gedachten. Door de onverwachte verandering in de weeromstandigheden heb ik me laten inspireren door wat wel zichtbaar was. De essentie van Wabi-Sabi overviel me opnieuw. Door het moment authentiek te beleven, zoals het is, kwam ik tot een mooier en echter resultaat dan mijn oorspronkelijk idee. Een herinnering om open te staan voor de mooiheid van het alledaagse. Hierbij toestaan om erdoor geraakt te worden en door dat te doen, dankbaar te zijn voor het leven.
De omgeving in de mist en regen
De foto die ik hier gemaakt heb staat voor mij symbool voor mijn hele reis, alsook de gedachte die onlosmakelijk verbonden is met het herfstseizoen. De natuur als een 'circle of life' (levenscyclus). De kleuren maken dit heel tastbaar - het groene van het mos, groene en gele blaadjes die overgaan naar oranje en andere bladeren die al rood kleuren, en dat allemaal op één en dezelfde boom! Als het weer anders geweest was, had ik deze vergankelijkheid in dezelfde boom misschien niet eens opgemerkt. Dit wilde ik visualiseren in één foto. Door de inspiratie van het moment, koos ik voor een langere sluitertijd en het juiste objectief. Door een lange sluitertijd te gebruiken wordt het passeren van de tijd benadrukt, en tegelijkertijd geeft het een gevoel van oneindigheid. De 'circle of life' komt hierdoor voor mij visueel in beeld. Eerst nam mijn perfectionistische kant het even over - het moest een perfecte cirkel zijn...toch?! Maar toen ik naar de foto keek en de 'imperfecte' cirkel zag, realiseerde ik me dat deze kleine haperingen, het leven symboliseren. De haperingen maken het net af! Daarom heb ik voor mijn derde beeld de volgende foto gekozen:
Foto met een andere twist
Foto met een andere twist
Tot slot
De drie beelden, gemaakt met de verschillende SIGMA-objectieven, hangen voor mij samen door de kleuren, door de emotie die ze opwekken en de mindset waarin ik deze foto's gemaakt heb. Wabi-Sabi is volkomen kalm en geconcentreerd fotograferen, waarbij mijn geest is uitgeschakeld en ruimte maakt voor intuïtie. Ze hebben allemaal te maken met bomen, bladeren, kleuren en water. Daarnaast zijn het ook beelden die elk op zich staan en een verhaal vertellen. Eens thuis, heb ik ervoor gekozen de foto's zo puur mogelijk te houden. Ze zijn niet bijgesneden omdat ik de compositie wilde bewaren zoals ik die op het moment van fotograferen heb aangevoeld. Omdat de objectieven van zo'n hoge kwaliteit zijn en omdat ik ook in de nabewerking de filosofie van Wabi-Sabi in ere wilde houden, heb ik enkel de belichting en het contrast iets aangepast. Hierdoor sluiten de beelden nog net iets beter aan bij het gevoel en het verhaal dat ik wil overbrengen.
Wat begon als een verkenning van schoonheid in de vorm van Wabi-Sabi, werd zoveel meer dan dat. Het werd een nieuwe manier om naar de wereld te kijken, niet met de logische geest, maar met het voelende hart en met al mijn zintuigen. Wabi-Sabi heeft me laten zien hoe vluchtige momenten van schoonheid, in welke vorm dan ook, ons kunnen herinneren aan de kostbaarheid van het leven zelf.
Wat wil ik nog meegeven aan de lezers?
Wabi-Sabi is zoals liefde, ik kan vertellen wat ik denk dat het is en hoe het voelt. Echter kun je alleen echt weten wat het is, als je het zelf ervaart. Ga en ontdek!
Forest bathing - top tips
• Wandel traag, halveer je tempo en halveer nog eens;
• Wees aanwezig en bewust, laat je gsm in je zak;
• Gebruik al je zintuigen om de omgeving in je op te nemen;
• Kijk naar boven, naar beneden en om je heen;
• Merk op waar dingen zijn in hun levenscyclus. Wat is aan het groeien, bloeien en wat is aan het vergaan?
Fotoserie van Thirsa Nijwening
Wabi-sabi is een begrip met vele invalshoeken. Het meest voorkomende voorbeeld van wabi-sabi in de Japanse cultuur is de theeceremonie en de handgemaakte theekopjes die hiervoor gebruikt worden. Iets wat handgemaakt is, zal nooit volledig perfect zijn. Om mijn eigen serie uit te werken heb ik hier inspiratie vandaan gehaald en mijn eigen draai gegeven aan het werken met wabi-sabi.
Theeceremonie
Locatie scouten
De keuze om kimono als leidraad te gebruiken in mijn serie komt voort uit een aantal aspecten van wabi-sabi. Wabi-sabi kan in theorie onderverdeeld worden in zeven basisbegrippen, waarvan ik de focus heb gelegd op fukinsei (asymmetrie, onregelmatigheid), shibumi (schoonheid in ingetogenheid) en yugen (subtiele elegantie). De kimono die gebruikt is voor de shoot is handgeverfd en hierdoor een uniek exemplaar. Het zal misschien geen perfecte print zijn, maar hierdoor is het mooi in zijn imperfectie. Richard Powell schreef het boek 'Wabi Sabi Simple' en geeft hierin aan dat het begrip in het dagelijks leven wordt toegepast door het bewonderen van complexiteit, maar tegelijkertijd ook door eenvoud te waarderen. Waar kimono op zichzelf een eenvoud is in het dragen en de subtiele elegantie die het met zich meedraagt, is het proces voor het dragen ontzettend gecompliceerd.
Detailfoto kimono
De gekozen locatie is ook een afspiegeling van dit begrip. Nezu Shrine is in 1705 opgericht en hoewel het goed onderhouden wordt, is het verweer en de imperfectie van geschilderde stukken goed zichtbaar. Daarnaast is Nezu Shrine een van de minder bekende shrines in Tokyo, maar als je dit vergelijkt met bepaalde andere traditionele tempels of shrines, zit daar juist de kracht in van het intieme karakter in deze gigantische stad.
Locatie scouten
Om de eenvoud in stand te houden is de serie geschoten zonder enige vorm van extra licht of attributen. Voor mij zit eenvoud in het gebruik van natuurlijk licht, het niet krampachtig sturen van het model maar ook door te werken met wat er aanwezig is. Op het moment van fotograferen was het tussen 15:45 en 16:15 uur en al bijna donker. Hierdoor heb ik de lichtsterkte en de brandpuntsafstanden van de objectieven volledig kunnen benutten. De grootste uitdaging voor mij was het werken met de 14-24mm, wat een ongebruikelijk objectief is wanneer je voornamelijk met portretten en modellen werkt.
Het selecteren van de beelden was ook een uitdaging, omdat ik naast het thema ook een diversiteit aan werk met de verschillende objectieven naar voren wilde laten komen. Waar ik zelf gewend ben om met een 24-70mm en 70-200mm te werken, moesten de drie beelden ook een geheel vormen. Zodoende heb ik gekeken naar de locatie, het standpunt, de expressies van het model en de lichtinval.
De serie
Foto 1 uit de serie van Thirsa (klik op de foto om te vergroten)
Foto 3 uit de serie van Thirsa (klik op de foto om te vergroten)
Zoals wabi-sabi al zegt: niks is perfect. Een fotoserie heeft voor mij nadat deze 'af' is altijd nog wel aspecten waar ik zelf misschien later nog verbeterpunten in zie. Maar dat is ook een aspect wat ons, als fotograaf, misschien wel onderscheidt en typeert als creatief. De wil om meer te leren en ons werk continue te blijven verbeteren, is in dat opzicht al een wabi-sabi aspect binnen ons eigen vakgebied. Fotografie is soms puur in de eenvoud van het vastleggen van beeld, maar de complexiteit die hiermee gepaard gaat wordt ook niet vergeten. Niets is ooit af en perfect, maar het accepteren van dat feit is ook iets waar ik persoonlijk weer kracht en inspiratie uit haal.
Tot slot
Het traject van de SIGMA Talent Quest was voor mij een uitdaging om mijn eigen creativiteit en werk weer op een nieuwe manier te bekijken. Niet alleen de opdrachten die bij de Talent Quest kwamen kijken, maar ook de deelnemers van de workshop met hun eigen visies, het team waar ik in Japan mee gewerkt heb en het gebruik van nieuwe objectieven zijn allemaal punten waar ik mijn eigen leermomenten vandaan heb mogen halen. Het was een prachtige ervaring om op deze manier met dit merk te mogen samenwerken.
Credits:
Model: Lili Johansson
MUA: Marisa Tipkanok
Styling: Anji Salz (SALZ TOKYO)
