Kilsdonkse Molen

Deze molen en een waterrad molen er naast, kwamen wij van de week tegen net buiten Veghel(Dinther), Hier bij wordt en natuur- of recreatie gebied ontwikkeld, en waren ze volop bezig met het aanleggen. De Kilsdonkse Molen is een unieke combinatie van een watervlucht-korenmolen en een watergedreven oliemolen. De molen staat aan de Kildonkseweg in het oosten van Dinther aan de Aa. Geschiedenis (Wiki) De molen van Kilsdonk is al heel erg oud. Reeds in 1433 wordt de watermolen vernoemd. Vroeger was er sprake van twee watermolens. Op de ene oever van de Aa een korenmolen en op andere een oliemolen. In de rivier de Aa waren echter nogal wat waterafvoerproblemen. Wanneer er overstromingen waren, resulteerde dat in de gemeenten langs het Aa-dal tot schade aan de gewassen. Al in 1491 werd bepaald dat de molens alleen nog in de winter mochten malen, zodat de afvoer van het rivierwater de rest van het jaar onbelemmerd doorgang kon vinden. Deze regeling gold tot 1799. Toen werd de molen door de heer van Heeswijk verkocht. De nieuwe molenaar wilde in tegenstelling tot de oude regeling wél malen in de zomer. Hij vroeg daarop toestemming om een windmolen te mogen bouwen. De molen werd daarop aangepast met een gevlucht (wieken). Zo ontstond er naast de watermolen, een molen die zowel door wind als water kon worden aangedreven. De afwateringsproblemen bleven echter voortbestaan en met name op de landerijen in de gemeente Veghel (die met haar gemeentegrenzen tégen de Kilsdonkse watermolen lag) was er wateroverlast. De gemeente Veghel kocht daarop in 1880 de molens en verwijderde de twee waterraderen en de molenstuw. Het afwateringsprobleem werd verholpen, maar als gevolg verviel het molengebouw. In 1882 werd een gedeelte van de oliemolen als woning gebruikt. Zo'n 45 jaar later kwam de korenmolen, die alleen nog maar wieken had, in eigendom van de familie Potters. Toen ook nog de windaandrijving in onbruik raakte, molenstenen werden immers al met motoren aangedreven, raakte de molen in verder verval. in 1954 werden uiteindelijk de kap, stelling en een deel van het metselwerk verwijderd en werd de oliemolen tot veevoedermaalderij omgebouwd. Hierna heeft de familie Potters verder verval van de molen voorkomen.