Ontoegankelijk Klooster Hoogcruts

Hoog-Cruts betekent `het hoge kruis'. Het voormalig Sepulchrijnenklooster staat aan de kruising met de provincialeweg. In 1426 wordt er voor het eerst melding gemaakt van een kapel op deze plaats. In 1496 wordt deze kapel verbouwd tot priorij van de kanunniken waaruit he eigenlijke klooster ontstaat. Daarna breekt er een roerige tijd in het gebied aan: de troepen van Willem de Zwijger plunderen het klooster en beschadigen het in 1568 en de Spanjaarden van Parma steken het in 1579 in brand. In 1603 wordt het klooster weer opgebouwd en gebruikt als jongenspensionaat. In 1785 wordt aan de zuidvleugel een kapel toegevoegd. Tijdens het Franse bewind wordt het klooster in 1796 opgeheven en in 1798 openbaar verkocht. De oostelijke kloostervleugel wordt tot landhuis verbouwd en de kapel tot schuur. In 1870 worden beide complexen door brand beschadigd; de schade aan het landhuis wordt in 1873 hersteld, aan de kapel in 1879. De gebouwen wisselen verschillende keren van eigenaar; In 1904 kopen Dominicanessen uit Frankrijk het landhuis en de voormalige kapel/schuur dat nu weer kloostervleugel wordt. De franciscanenessen nemen het kloostercomplex over. In 1965 wordt er een instituut voor zwakzinnigen in gevestigd. Op 6 september 1975 gaat het klooster weer in vlammen op en sindsdien is het een bouwval. Omdat men de toenmalige eigenaar verdacht van brandstichting keerde de verzekering geen of slechts weinig schade uit. Het deel van het pand met brandschade raakte van jaar tot jaar verder in verval en is nu vervallen tot een ruïne, er zijn echter plannen om het pand helemaal op te knappen en er een luxueus hotel in te herbergen. Binnen is het een grote bende, het dak en de bovenliggende vediepingen zijn volledig verdwenen en liggen dus op de begane grond. Details zijn er amper bewaard gebleven en alleen de buitenkant geeft nog een indruk van hoe het ooit geweest moet zijn.