Molen de Eenhoorn in Lillo(Antwerpen)

Molen de Eenhoorn in Lillo (Antwerpen)is een stenen stelling molen uit 1735. Bij felle overstromingen van 14 en 15 mei 1831 was hij de enige overlevende. Op 8 mei 1832 werd de molen geplunderd door het Hollands leger. Molenaar Roevens meldde dat volgende zaken werden ontvreemd: "22 veertel koren, 13 veertel tarwe, 4000 pond gepelde gerst, 6 veertel paardebonen, 14 eiken ribben van 14 voet lang, 300 voet olmen vellingen van 4 duim dik en 200 van 3 duim, 2000 voet greinen planken voor de gaanderij, 4000 voet beukenplanken, 372 eschen kammen, 2000 pond ijzer en 180 pond lood". In 1875 werd de Eenhoorn, door erfenis, eigendom van molenaar Jan Baptist Roevens-Gijsen. Als eigenaar werd hij in 1885 opgevolgd door molenaar Louis Spruyt-Vandenbosch. Door erfenis kwam de molen in 1920 op naam van Jozef De Jongh-Spruyt, landbouwer te Lillo. Beschermd als monument op 13 oktober 1943 werd de molen in 1944 beschadigd door Engels geschut en daarna door V-bommen. De molen werd in 1957 hersteld door mlenmakers Caers uit Retie en Jansen uit Geel en op 7 maart 1957 werd de hernieuwde molen plechtig ingehuldigd. In 1966 kocht de stad Antwerpen de molen aan voor een bedrag van 6.847.000 frank. Deze instantie liet de stenen molen afbreken en verplaatsen naar de huidige standplaats aan de Scheldelaan Waar Hij ter hoogte van het chemisch bedrijf « Degussa », dit vanwege de uitbreiding van de Antwerpse haven. Op 18 augustus 1967 verscheen het koninklijk besluit tot verplaatsing, maar reeds op 20 februari 1967 was men met de afbraak begonnen. Op 10 juni 1967 draaide hij voor het eerst op zijn nieuwe standplaats. De werkzaamheden werden uitgevoerd door de firma De Vos uit Lommel. De bakstenen romp werd in grote fragmenten afgebroken, nadat men he eerst gans in een plaasteren keurslijf had gegoten. Aldus kon men al de beplaasterde fragmenten nummeren. Dit procédé werd gekozen om de onregelmatige vorm van de molen te behouden. De verplaatsing kostte 3.629.000 frank. Tussen 1982 en 1990 werd de molen 's zondags in werking gesteld door vier vrijwillige molenaars waaronder Patricia Schellekens. Na de storm van januari 1991 moest de molen wegens een kapotte roede worden stilgelegd. In 1997 gebeurde een uitgebreide maalvaardige restauratie door de molenbouwers Peel uit Gistel. Hierbij werd sponsorgeld bekomen van het naastgelegen petrochemisch bedrijf Degussa (met hoofdzetel in Ludwigshaven). Helaas werd de molen toen niet in werking gebracht. De weigering een bouwvergunning toe te kennen voor de oprichting van een molenaarshuis naast de molen (aangezien die gelegen is in een "groen bufferbekken" in de industriezone) blokkeerde de voorgenomen exploitatie. In april 2008 voerde 't Gebinte Molenbouw uit Erpe-Mere herstellingen uit zodat de molen weer draaivaardig werd. Op zondag 29 juni 2008 werd de molen opnieuw in gebruik genomen, in aanwezigheid van Vlaams minister Dirk Van Mechelen. Iedere laatste zondagnamiddag van de maand wordt de molen in werking gesteld, naar een overeenkomst met de vzw Levende Molens. Je hebt nog nooit een Molen op zo'n onmogelijke plek terug gevonden..Midden in het haven gebied Helemaal in het niets staat daar in eens deze molen.Ik heb gekozen voor Z/W omdat het afgelopen zondag nog al mistig was en hij erg saai en flets over kwam en ik hem beter tot zijn recht vond komen in Z/W..Ik kon er niet zo veel van maken de omgeving werkte ook zeker niet mee..Maar het is zeker een mooie Molen en met een stuk geschiedenis en dat vind ik dan wel weer interessant ....Gr Marianne