Het Salviuskerkje

De oude Sint-Salviuskerk, ook wel Salviuskerkje genoemd, is een kerkgebouw in Limbricht in de Nederlandse gemeente Sittard-Geleen. Het deels preromaanse kerkje ligt vlak bij kasteel Limbricht. De kerk is sinds de bouw van de nieuwe Sint-Salviuskerk in 1922 niet langer in gebruik als parochiekerk. De kerk is een rijksmonument en behoort sinds 1990 tot de Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg. Historie; De geschiedenis van de oude Salviuskerk gaat terug tot het einde van de 10e eeuw of het begin van de 11e eeuw. Van het toen gebouwde zaalkerkje resteert de noordmuur van maaskeien. In de 15e eeuw werd de oorspronkelijke zaalkerk uitgebreid met de huidige zuidbeuk in gotische stijl. Voor deze zuidbeuk werd mergel gebruikt. De toren, die voor de zuidbeuk staat, is ouder en dateert van ca. 1458. Het 13e-eeuwse koor in laat-romaanse stijl sluit aan op de noordbeuk en heeft nog steeds de oorspronkelijke kapconstructie. Bij een restauratie door architect F.P.J. Peutz in de jaren '50 van de 20e eeuw werden een aantal aanbouwen verwijderd, waardoor de middeleeuwse kerk vrij kwam te liggen. Tijdens de volgende restauratie tussen 1977 en 1984 werden in het koor muur- en gewelfschilderingen blootgelegd, de oudste die in een Nederlandse dorpskerk zijn aangetroffen. Deze schilderingen van rond 1300 zijn door E. Schoonekamp gerestaureerd. Ook is in dit kerkje een geelkoperen doosje gevonden met stukjes bot van de heilige Salvius, waarnaar deze kerkgemeenschap is vernoemd. Deze botjes zouden door twee nonnen uit Frankrijk zijn meegenomen naar Limbricht. Uitgebreidere info op Wikipedia