Bornrif

De vuurtoren van Ameland in een heel speciale doorkijk. Lees verder een stukje geschiedenis van deze toren die staat in Hollum op Ameland. In 1880 is begonnen met de bouw van deze ruim 50 meter hoge toren in de westelijke duinen van Ameland. Het is de laatste toren die Harder heeft ontworpen. De vuurtoren is gefundeerd op granietblokken. De toren kreeg meteen een draailicht van 1e grootte (dat wil zeggen een brandpuntsafstand van 92 centimeter) en het licht was het eerste groepsschitterlicht in Nederland met een groep van 3 schitteringen in 30 seconden. In 1905 had de toren een petroleumlicht en was de lichtsterkte 24 000 cd. Dit licht werd in 1911 vervangen door een gloeilicht wat ervoor zorgde dat de lichtsterkte vervijfvoudigde. In november 1923 werd het licht geëlektrificeerd en kwam er een 80V Brandarislamp in. Nu werd de lichtsterkte meer dan 3 miljoen candela. De Tweede Wereldoorlog In mei 1940 werd de optiek van deze toren kapotgemaakt door de Nederlandse Marine, die wilde voorkomen dat de Duitsers het licht van de vuurtoren gebruikten voor navigatie. Na de oorlog werd in juni 1945 een vast hulplicht geplaatst, dat op 28 mei 1952 werd vervangen door een optiek dat afkomstig was uit de betonnen toren van Ouddorp. Deze was op 5 mei 1945 opgeblazen maar de optiek was al eerder in veiligheid gebracht. Het karakter werd toen Fl(3) 15s. Huidige situatie In 1988 is het lichthuis van de toren vervangen zoals bij veel vuurtorens rond die tijd. De vuurtoren kreeg toen gelijk een radarantenne. Op 22 maart 1996 is deze antenne vervangen door een groter exemplaar. Voorheen had de toren een radiobaken met kensein AD, maar sinds enige tijd is dit baken niet meer in functie. De toren is 's zomer bemand zolang als het licht is, 's winters van half negen tot half vijf. De toren is het gehele jaar geopend voor publiek, met verschillende exposities op de etages over bijvoorbeeld de KNRM en wrakkenkaarten.