Renata, duizenden stemmen die wezenlijk verstomd zijn...tenzij je ze zelf nog even laat klinken in je hoofd. Vandaag ontdekte ik dat het graf van een goed man verdwenen was die ik enkel als kind gekend heb, naast mijn eigen vader beschouwde ik de papa van mijn toenmalige boezemkameraad ook als een papa...ik noemde hem dan ook zo...42 jaar later hoor ik hem nog steeds...het graf is verdwenen...geen bloemen meer...geen foto meer...maar de warmte zal nooit een overheid kunnen wegnemen...ze blijft...en niet alleen op 1 november...ik zal ze ooit meenemen naar de overkant.
Gr Willem
Opmerkingen