Camera obscura

Camera obscura Het duister lonkt heel onverwacht en voordat ik het weet verleid mij plots een sterke kracht Het lijkt wel een magneet Het duister trekt mij naar zich toe Is dit wel wat ik wil? Ik ga vanzelf als ik niets doe Mijn voeten staan niet stil Het duister heeft iets dat mij trekt Mijn hart klopt in mijn keel Ligt er misschien iets toegedekt? Verwacht ik niet te veel? Ik voel me bang, ik voel me naar Ik voel me hier alleen Misschien ben ik wel in gevaar Waar leidt dit duister heen? Waarom heb ik zo dom gedaan? Het maakt me echt niet blij Het duister trekt me dan wel aan maar het belazert mij Ik vlucht naar buiten, naar het licht Hier voel ik mij weer vrij Hier is het mooi, hier heb ik zicht Hier voel ik mij weer blij Ik zie weer mensen om mij heen De rust keert langzaam weer Niet langer voel ik mij alleen Dit licht smaakt echt naar meer Leer mij te lopen in Uw licht Met hart en ziel op U gericht Dan voel ik vrede in mijn hart Geen duisternis die mij verwart admirer of the Architect