Mijn 200ste voor .....

Ja, dit is dan nummer 200. Geen creatieve bewerking, met een knipoog naar Ali en Mirella, maar een speciaal solo optreden van een van de Zeearenden die ik ook in de gelijknamige plaat gebruikt heb. Waarom? Omdat ik hem aan iemand opdraag, waarover meer in de laatste alinea. Ook zijn dit momenten waarop je even terug kijkt. Een klein jaar geleden mijn eerste foto geplaatst en ik vond het fantastisch dat daar op gereageerd werd. Een tijdje later de eerste 10 en het was bekant feest. Maar je wilt meer en in de linker bovenhoek en misschien zelfs wel in het blad, maar omdat er zoveel zijn die dat willen hield ik dat voor onmogelijk. Uiteindelijk is het toch en soms tot op het genante af allemaal gelukt. Niet door stil te gaan zitten afwachten, ook niet door zonder enige motivatie anderen naar beneden te halen, zag daar gisteren nog een voorbeeld bij de plaat van Bianca van, maar door naar beste kunnen positief aan de site bij te dragen. Dit is dus door jullie beloont en daar wil ik jullie dan ook hartelijk voor bedanken. Heb ik, net als van alle prachtige platen die ik van jullie heb mogen zien en de dingen die ik ervan geleerd heb, erg van genoten. Er wordt wel eens met een zekere afgunst naar een vriendenclub verwezen. Zou het in een andere dan de bedoelde context willen plaatsen, maar inderdaad zie ik een heleboel van jullie niet meer als gewoon mensen die plaatjes op de site zetten en op mijn foto’s reageren, maar als vrienden. Dit mede door mailcontacten en persoonlijke ontmoetingen op onder andere de Zoomdagen, waarbij de naam ineens ook een gezicht krijgt. Dus toch, want vrienden zijn er om elkaar te helpen. Ja dat wel, maar niet door alleen maar lovende woorden en hoge cijfers, maar door kritisch en eerlijk commentaar en door het waar mogelijk toesteken van een helpende hand. Dat probeer ik althans en bij deze mijn excuses voor de keren dat dat niet helemaal gelukt is. Lief en leed wordt ook op de site gedeeld en zo kwam ook het tragische nieuws van Refa, dat mij zeer heeft aangegrepen, tot mij. Hij zal hem misschien vanwege de omstandigheden niet zien en het zal hem, zijn vrouw en de kleine, waarvan het lot bepaald heeft dat hij of zij niet lang in hun midden zal zijn, helaas ook niet helpen, maar toch draag ik deze 200ste aan hun op. Al was het alleen maar om aan te geven dat ik aan hun denk en de wereld, hoe wreed en onrechtvaardig die ook moge zijn, ook mooi kan zijn. Met een kipoog naar een voor hun hopelijk gelukkiger toekomst dus, waarbij ik hoop dat deze vogel, die kracht uitstraalt en met zijn opgeheven kop richting het ingetogen licht kijkt, hun helpt om dat geluk te brengen. Groetjes, Jan