Dag vriendje

Je was net een poema zoals ze je wel eens wilde noemen zo mooi zo groot en zo sterk... maar zo zacht zo lief zo gevoelig worden poema's niet gemaakt... zo vol met knuffels en zo charmant wanneer je eventjes om aandacht kwam vragen... altijd enthousiast wanneer we weer thuis kwamen en altijd om ons heen als je maar bij ons kon zijn... nog een keer je koppie in onze handen duwen waar je blind op vertrouwde... dankjewel voor het bijzondere unieke wezen wat je was PS Ik heb behoorlijk getwijfeld deze foto te plaatsen omdat ik hem hoe dan ook mooi vind technische comments zijn dan ook vrij nutteloos