Alaskan Malamute

Mijn hond Mo was een Alaskan Malamute en 9 jaar lang mijn soulmate en het gemis slijt gek genoeg niet. Het was niet wat je noemt een makkelijke hond, komend uit een roedel van 17 dieren en totaal niet opgevoed. Het moment dat ik haar zag in het asiel was het wederzijds liefde op het eerste gezicht. Ze blafte niet, bedelde niet om aandacht, bleef rustig liggen en keek me alleen maar aan... Malamutes zijn pas sedert 1950 op grotere schaal als huishond geïntroduceerd en anno nu vertoont deze oerhond met wolventrekjes nog steeds het gedrag dat verband houdt met zijn oorspronkelijke werk, zoals het trekken van zware sledevrachten. In zijn oorspronkelijke takenpakket zat ook het meegaan op jacht. Dat jagen is hij nog niet verleerd en daarbij toont hij veel inzet, een ‘killersinstinct’ wel te verstaan. Volwassen Malamutes zijn doorgaans geen allemansvriendjes en de eigenaar zal moeten voorkomen dat zijn hond probeert alle andere honden te laten zien wie de sterkste is. Als ze gaan vechten, kan het er heel hard aan toe gaan en de winnaarervaring zorgt ervoor dat hij de schrik van de buurt kan worden. In de praktijk betekent dit voor veel Malamutes dat ze niet los kunnen lopen in de nabijheid van andere honden en dat de eigenaar sterk in zijn schoenen moet staan. Letterlijk en figuurlijk. Andere dieren zijn prooi. De overlevingsdrang zit erg diep geworteld, dus ook zijn jachtinstinct. Jagen de meeste hondenrassen wel eens achter een kat of wild aan, Malamutes gedragen zich als een wolf. Dat betekent dat ze jagen, doden èn opeten als ze de kans krijgen. Katten waar hij van jongsafaan mee is opgegroeid zal hij zien als roedelgenoot maar vreemde katten weer niet. Het schattige konijntje van het buurmeisje en de kippen van de boer verderop ziet hij als ontbijt. Met vee en kleinvee is het altijd opletten geblazen! En het spreekt voor zich dat hij in een bos wanneer hij wild ziet of ruikt, onmiddellijk de neiging heeft om er achteraan te gaan, het commando HIER hoort hij al niet meer. Dat is ook één van de redenen waarom veel Malamutes nooit los lopen. De Malamute gaat er graag op uit met zijn mensen en, als het aan hem ligt, soms ook net zo graag alleen. Slaafsheid of van nature baasgerichtheid zoals je dat bijvoorbeeld bij een herderachtig ras aantreft is een Malamute vreemd. Dat poolhonden niets kunnen leren is onzin, het is vooral de eigenaar die soms meer inzet en doorzettingsvermogen nodig heeft (the sky is the limit!) In wezen is het nog een echte werkhond. Dagelijks een blokje om is voor hem dan ook absoluut niet genoeg. Een paar uur per dag voor een volwassen hond is beter. Een Malamute heeft het liefst een 'outdoor'-baas die veel met zijn hond onderneemt. Als hij dan niet voor de slee of kar kan, dan graag lange wandelingen, naast de fiets of voor een speciale step lopen (als het niet te warm is) en mee op trektochten is natuurlijk ideaal. Met voldoende beweging en de juiste begeleiding laat deze prachtige oerhond zich van zijn beste kant zien en is hij een genot om mee samen te leven!