Snowmobile

Sinds vorige maand schrijf ik voor de blog van National Geographic. Deze foto met bijgaande tekst is de eerste blog uit een lange reeks: Een belangrijke eigenschap voor een natuurfotograaf is het vermogen het gedrag van je onderwerp te voorspellen. Dat betekent dat je niet alleen naar je onderwerp moet kijken, maar dat je het moet observeren en analyseren. Doe je dat niet, dan word je elke keer verrast door de acties van het dier en ben je te laat voor het maken van een goede foto. Jonge Japanse makaken (Macaca fuscata), ook wel sneeuwapen genoemd, klampen zich de eerste vier weken na de geboorte vast aan de buik van hun moeder, daarna kruipen ze op haar rug om zich over grotere afstanden te verplaatsen. Deze periode duurt ongeveer een jaar. Om hier een foto van te maken, moet je vooral de moeder in de gaten houden, en dan vooral haar interactie met de overige makaken uit de troep. Makaken hebben een ingewikkelde sociale structuur en hiërarchie, en vrijwel alle bewegingen van een individuele makaak zijn het directe gevolg van die van hoger geplaatste soortgenoten. Die hiërarchie wordt niet zelden met geweld in stand gehouden, en mede daarom houden moeders met kinderen zich graag een beetje afzijdig van de rest van de troep. Als er elders een opstootje is of een hoger geplaatste makaak is in aantocht, dan is dat voor de moeder vaak een reden om ergens anders naartoe te lopen, met kind op de rug. Deze foto heb ik aan het einde van een lange fotografiedag gemaakt. Het was koud en we waren er eigenlijk wel een beetje klaar mee. En de makaken kennelijk ook, want die begonnen zich langzaamaan terug te trekken in de bergen. Hoewel, rustig - deze moeder met kind besloot een veiliger plekje op te zoeken toen op de hoger gelegen berghelling een ruzie uitbrak. Aan de hand van de sporen in de sneeuw kon ik voorspellen waar ze heen zouden lopen en een goede positie kiezen. Ik gebruikte een flitser voor wat extra licht. Nikon D4, AF-S 70-200/2.8 VR II, 1/320 @ f/8, ISO 800, SB-910 flitser