Reegeit stapt schilderij binnen.

Soms is het ochtendlicht zo geweldig dat het lijkt of je in een sprookjeswereld loopt. Gistermorgen was zo'n morgen, de lage zonnestralen schenen geweldig laag over een pad langs bosrand. Het doorkijkje van het pad had ik in het verleden al eens op de foto gezet vanwege de mooie lichtval. De reegeit had ik al een tijdje op afstand door de bosrand gevolgd, en zag dat ze het pad wou over steken. Voorzichtig maar vlot spoede ik me naar het pad , waar ik plat op mijn buik achter mijn camera ging liggen. Start klaar hoopte ik maar dat ze niet van richting zou veranderen, en checkte snel mijn instellingen, en stelde scherp op de plaats waar ik haar verwachte. Het duurde toen nog even voordat ze voorzichtig haar kop liet zien en het pad in mijn richting afzekerde.