in de grond boren

Het is een imposante verschijning de grote groene sabelsprinkhaan. Zonder vleugels is de lengte van een volwassen exemplaar meer dan 3 cm en de vleugels zijn bijna twee maal de lichaamslengte. De soort is een alleseter die als volwassene graag andere insecten eet, ook soortgenoten. De naam sabelsprinkhaan verwijst naar de ei-legboor van de vrouwtjes die als een zwaard uit het achterlijf steekt. De eieren worden in open grond gelegd en de jonkies komen hier in het voorjaar uit en kunnen niet vliegen. Pas als ze volwassen zijn [nazomer], springen en vliegen ze soms wel tientallen meters. Ook is dan hun harde ratel tot op 100 meter te horen zowel in stedelijk als agrarische gebied. [de foto toont een nimf] Bron: natuurfotografie.nl, roots.nl