Bosuil

Tijdens een avondwandeling, had ik een magische ontmoeting. Slechts vijf meter van het pad vandaan, zat er stilletjes een bosuil op een lage tak. Zijn grote, donkere ogen ontmoetten de mijne, en tot mijn verbazing vloog hij niet weg. Hij bleef daar gewoon zitten, kalm en beheerst, alsof hij me verwacht had. De wereld om ons heen leek even stil te staan — geen wind, geen geluid, alleen de stille verbinding tussen mens en vogel. Momenten zoals deze herinneren me eraan hoe levendig en mysterieus de natuur werkelijk is.