stripfiguurtje

Na liters koffie en komkommerschijfjes op heel mijn gezicht kon ik het daglicht weer een beetje verdragen na een kinderverjaardag gisteren. Het gegil galmde nog na in mijn oren en mijn armen stonden nog in de koffie, limo en thee-inschenkstand. De polder fluisterde zachtjes dat ze op me wachtte en ik dreef in gedachten al weg. Na een kwartiertje stevig doortrappen met tegenwind, niks drijven, kwam ik er aan en liep recht in de armen van dit stripfiguurtje. Hoe krijgt de natuur al die kleurtjes toch zo leuk bij elkaar?