ha!

die Vik! Vorig jaar viste ik naast het ne(s)t maar nu zit ik er bijna bovenop. Geen idee of dit papa of mama is maar dat mag de pret niet drukken. Het is een flink uitgesneden portretje, van een flinke afstand genomen uit het losse handje. Ik hoorde laatst dat de medewerkers van Staatsbosbeheer ieder jaar naar boven klimmen om de jongen te ringen. Je wilt niet weten hoe hoog die boom is waar het nest in zit en hoe hard hij heen en weer zwaait als het waait. Ik blijf wel beneden.