The Devil makes me do it

Interessante kijk op straatfotografie. Dat is echter niet de praktijk. De praktijk is om dat moment te vangen dat gegeven is. Geen gemaakte scene. Dan zou het een heel andere foto worden. Alhoewel ik een gemaakte scene ook mooi vind. Even over die situatie toen: het was een tijdsframe van hooguit 2 minuten waarbij ik wachtte op iets wat bij deze grafitti zou passen, om later te kijken of ik er iets mee kon. Dat idee kwam later. Mijn idee bij deze foto is niet deze man het belangrijkst. Mijn idee is het samenspel tussen de duivel in ons en de man. Het staat voor verleidingen die we soms niet kunnen weerstaan. Of het nou eten, drugs, of wat dan ook is. Niet dat ik heilig ben, verleidingen ken ik ook, maar dat is alles wat ik wilde uitdrukken. En dat hij toevallig op een oncharmante manier dat broodje naar binnen werkt versterkt dat beeld wel. Achteraf heb ik de man nodig om het verhaal te vertellen. En dit ís de maatschappij. Rauw. Dat laat ik zien. Met een humoristische draai. En zeker niet om iemand te beledigen. Ik heb niets tegen mensen die dik, dun, andere kleur, Godsdienst, geaardheid of wat dan ook hebben. Als ik alléén deze man had geschoten, dan had ik 'm niet eens geplaatst. Toegegeven. Technisch gezien is het niet mijn beste foto. Zou ik zelf blij zijn als ik op zo op een website stond? Nee. Maar ik, of bekenden, zouden mij naar alle waarschijnlijkheid niet op een vreemdtalige website tegenkomen tussen duizenden foto's. Deze foto wordt ook niet de WPP van 2012. En dat gegeven maakt de man anoniem en abstract. Dus, ja, ik snap wat je bedoeld. Je vindt dat ik hiermee over de rand heen ga. Ik denk zelf dat ik tegen de rand aan zit van wat ethisch is. En dat is wél een interessante discussie. In ieder geval dank voor je reactie, je eerlijke mening en je kijk op dit soort fotografie. Dat waardeer ik enorm! Maar ik hoop (en ik denk ook) dat je mij snapt. Al hebben we hier een verschil van mening (wat het alleen maar boeiend maakt)