De groene muur

Het was me weer een genoegen eens alleen op pad te gaan. Ik heb mijzelf heerlijk vermaakt op deze heerlijke muffe plek. Mooie foto's heb ik kunnen maken. Wat een ontspanning en een prettig spannend gevoel is dat toch. Een het einde van mijn moment op deze plek kreeg ik wel even de kriebels toen ik een geluidje hoorde :o . Ik heel zelf verzekerd "ja hallo" en natuurlijk niemand die reageerde. Mijn 2de reactie "Hallo je mag gerust terug praten hoor, ik doe niets" Zachtjes mompelend in me zelf, Nog niet :p . Ik hoorde het geluid nog een keer. Dus gewoon even gaan kijken. En nog een keer dat geluid. Toen zij ik "ja stop maar hoor, nu weet ik het wel" En weer dat geluid. Maar dan dicht bij. Zie ik ineens iets bewegen in mijn ooghoek. Meteen mijn aandacht op dat bewegende deel. Op het eerste moment kon ik het me niet verbeelden. Tot het nog een keer gebeurde. Bleek het gewoon een gordijntje te zijn met een loodje er onderin. Wat een rot gevoel is dat dan zeg.. Loop je je half te zenuwen om een wapperend gordijn in de keuken. Maar ja toch is zoiets altijd leuk om te vertellen. En lig ik tijdens het type half in een deuk om mijn eigen.