Gebroken Raam

Portret van een Vizsla in een verlaten hotel. Ik kies hier ten volle voor symboliek. Urbex staat voor mij voor een tijd van vergane florie, maar ook van herinneringen die langzamerhand door de tijd worden opgeëist en vervagen. Het is de reden waarom ik ooit tot fotograferen gekomen ben. Om mijn eigen vervagende herinneringen op foto te zetten zodat ik ze langer kan behouden. Mijn eigen hond Nakiro staat in 'the picture' omdat hij mijn toeverlaat is, mijn steun en diegene op wie ik ten volle kan vertrouwen. Ook hij wordt een jaartje ouder en zal uiteindelijk ten prooi vallen aan die 'vergane glorie'.