Een kaars met een verhaal

In 2021 leefde we in een lockdown, vanwege de covid-19 pandemie. Op de winkels voor de eerste levensbehoefte na, was alles dicht en konden dus ook niet naar de fotoclub. Toch hebben ze bij de fotoclub in die periode niet stil gezeten. We kregen iedere maand een thuisopdracht, die we vervolgens via WhatsApp bespraken. Zo hadden we ook een keer het onderwerp “in en om het huis”. Dat inspireerde mij om deze foto te maken van één kaars die reflectie geeft door de glaswand die wij in de keuken hebben staan. Alleen daar zit wel een heel persoonlijk verhaal achter, die ik je nu gaat vertellen. Aangezien de eerste 10 dagen van januari is voor mij altijd een dubbel gevoel, dat gepaard gaat met een traan en een lach. Want op 1 januari 1996 is mijn oma overleden, die op 4 januari is gecremeerd en wou haar leven strijden tot 10 januari. Ze had borstkanker, die helemaal was uitgezaaid en na 13 jaar vechten niet meer kon winnen van deze ziekte. Alleen was haar laatste wens om nog afscheid te nemen van haar zus (mijn oudtante) die in Amerika woonde. 10 jaar later op 2 januari is mijn vader op 2 januari 2006 overleden. Alleen doordat hij alleen woonde, heb de schoonmaakster hem op 4 januari pas gevonden. Een hele schok natuurlijk en voor mijn gevoel is hij dan ook pas op die datum overleden. De begrafenis was op 10 januari, dezelfde datums dat mijn oma was gecremeerd en haar leefde wilde strijden. Nadat ik deze foto gemaakt heb, is vorig jaar op 10 januari onze hond Matsi overleden. Hiermee is de eerste 10 dagen van januari, voor mij een periode met een traan en een lach. Want je mis je dierbare altijd, maar in herinnering leven ze voort en maak je ook weer nieuwe herinneringen erbij.