Toen de baas van Vledder uiteindelijk beneden aan de rots uitkwam besefte hij pas waar hij al die tijd zo hard voor gelopen had....het was het prachtigste uitzicht op een rusteloze zee.
Hij hield zijn adem in en genoot van dit fantastische natuurgeweld terwijl Vledder ....zijn trouwe maatje naast hem was komen zitten....zijn kop schuin naar z`n baasje gerichte en zachtjes piepte .
De man werd zo gebiologeerd door de beukende golven onder hem dat hij de scherpe rotspunten onder zijn blote voeten niet voelde.
Zijn adem werd rustig......
Net zoals Reggy heb ik ook geen mail ontvangen van deze foto. Wel van je volgende de donkere versie, Lette heeft gelijk, die versie is sprekender. Mooi standpunt weer gekozen Hems ! vgr.ilse
Opmerkingen