Heldenboktor

Vastgelegd in de Ardeche in Frankrijk, vermoedelijk het vrouwelijk exemplaar. De heldenbok komt in Nederland en België niet meer in de natuur voor. Er zijn wel eens exemplaren aangetroffen maar deze zijn waarschijnlijk met geïmporteerd eikenhout meegekomen; het favoriete voedsel van de larven. De larve eet ook wel okkernoot, kastanje en andere loofbomen. De larve richt schade aan omdat hij geen dood hout eet maar alleen levende bomen lust. De heldenbok heeft een langwerpig lichaam en zeer lange antennes; die van vrouwtjes zijn even lang als het lichaam, die van mannetjes veel langer en dit is het belangrijkste geslachtsonderscheid. De heldenbok lijkt op de eikenboktor (Cerambyx scopolii), maar wordt groter en heeft meestal een roodbruine kleur dekschilden, echter niet altijd. Vaak is alleen de achterzijde van de dekschilden roodbruin, ook heeft de heldenbok een wat spitser toelopend achterlijf en lichtere tot roodbruine achterlijfspunt. De lengte varieert van 3 tot 4 centimeter en uitschieters van bijna 5 centimeter, exclusief antennes. De poten zijn erg dun en lang en eindigen in klauwtjes zodat de boktor zich goed vast kan houden als verticaal over een boombast wordt gekropen.