Sarek: Rapaätno

Na de inspannende tocht door de wilgenwildernis wordt het dal zo nauw, dat we de bergehelling op moeten. We kunnen ons nu weer volop oriënteren en gaan op weg naar een pas op zo'n 1000m hoogte. De foto is gemaakt door ploeggenoot Gertil, zodat ik ook eens op de foto kom. (voorop) Het dal onder ons is prachtig: de snelstromende rivier en vele ondiepe meertjes, omzoomd door laag struikgewas. Een ideale plek voor elanden. De eland is de grootste hertensoort. Volwassen mannetjes groeien uit tot de grootte van een fors paard met dan nog een enorm gewei op de kop, die een spanweidte kan bereiken van ruim 3 meter. Het zijn wat chagrijnige dieren, die je maar beter uit de buurt kunt blijven, omdat ze zo maar naar je kunnen uitvallen. In Sarek mogen ze niet worden bejaagd en kunnen daar dus ook forse afmetingen bereiken. Net als rendieren hebben ze in de zomer ongelooflijk veel last van muggen en horzels. Mede daarom staan ze het liefst tot hun nek in het water, geregeld met de kop onder water duikend om waterplanten van de bodem te trekken en op te eten. Met de verrekijker kunnen we vanaf de veilige berghelling vele elanden in de verte waarnemen. Gescand negatief