Sarek: Rappajåkkå dal

Nog een laatste blik op het Rappajåkkå dal, die we in noordwestelijke richting gevolgd zijn. Het dal buigt naar het westen af maar we moeten verder naar het noorden. We verlaten het dal en gaan verder langs een andere rivier, de Smailajåkkå door het eveneens mooie Ruotesvagge dal. Er is een groot probleem: de rivier loopt in een diepe kloof en is erg woest. Gelukkig heeft de STF (Zweedse Toeristenvereniging) er een metalen hangbrug aangelegd, die wel lekker zwiept, maar verder goed stevig is. Bij de brug is hier in hartje Sarek een onbewoonde hut met noodtelefoon aangelegd. In die tijd waren er geen mobieltjes, dus in geval van noodsituaties kon je daar om hulp bellen. De route door het Ruotesvaggedal is ook prachtig, maar helaas is het weer definitief omgeslagen en laaghangende wolken bedekken bergtoppen en gletsjers. Gelukkig blijft het grotendeels droog en hebben we maar 2 keer onze poncho nodig gehad. De poncho is een verhaal apart. Het is een licht plastic gevalletje (alles moet zo licht mogelijk zijn)met een enorme bult op de rug voor de rugzak en een capuchon. De forse rugzakken passen er nog maar net in en we hebben hulp van elkaar nodig om de rugzak erin te persen. Ook het eten is lichtgewicht vriesdroogvoer, dat je met kokend water tot een maaltijd bereidt. Overdag droge en voedzame kaakjes met honing of chocoladepasta uit een tube. We bleken achteraf veel te veel eten te hebben meegenomen. Vooral de jonkies waren bang te verhongeren. Toch moet je rekening houden met slecht weer en een daardoor een woeste aangezwollen rivier, waar je dan niet over kunt en net zolang moet wachten tot hij weer begaanbaar is. Dan is extra voedsel erg belangrijk. Gescande dia