Abruzzo-2

Het in 1992 gestichtte park is het op één na grootste park van Italië. Het bestaat uit verschillende gedeelten: het zeer streng beschermde kerngebied beslaat 44.0000 ha, daarom heen ligt een bijna twee keer zo grote grensstrook, het pre-parco, waarvoor speciale regels gelden. In twee gedeelten van de grenszone is gelegenheid voor landbouw, veeteelt en nijverheid. In zone D kan worden gebouwd. Aanvankelijk hadden de bewoners van de dorpjes in deze grensstrook bezwaren dat de parkdirectie van alles verbood (asfalteren, skiliften, bouwbeperkingen)en de bescherming van wolven vonden ze helemaal idioot. Maar inmiddels blijken deze natuurlijke rijkdommen stimulerend op het toerisme te werken en is toerisme een belangrijke inkomstenbron geworden. In bijna alle dorpjes is nu wel een natuurcentrum te vinden. Tweederde van het park bestaat uit beuken- en esdoornbossen. Vanwege hun ouderdom komen kolossale beuken voor. De laatste beren van de Apennijnen en de tamste gemzen leven hier, samen met nog 40 andere soorten zoogdieren, 30 reptielsoorten en 300 vogelsoorten. De bruine beersoort uit dit gebied (Ursus Astos Marsicanus) leek ten dode opgeschreven.In het park leven nog ca. 80 beren, de van nature schuwe beren gaan in het algemeen mensen uit de weg, zodat je ze niet snel zult tegen komen. Maar sommige beren raken gewend aan mensen (vooral aan voedsel van de mens). Hun schijnbare tamheid is zeer bedrieglijk, in één dorp is zo'n beer achter een hek geplaatst. Ook de Apennijnen wolf (Canis lupus italicus) zwerft hier rond, je zal ze echter niet snel zien. In de laatste jaren is hun aantal gegroeid van 20 tot 50 stuks. Ze worden in halfvrije staat in Civitella Alfredena gehouden, om de genetische zuiverheid van de soort te behouden (ze paren makkelijk met honden). Ook de gemzen (Rupica pra ornata) zijn sterk gegroeid, van ongeveer 30 rond de 2e wereldoorlog tot 650 nu. Ze zijn verwant aan de Pyreneese gems, niet met die uit de Alpen.