Zonopkomst met nevel

Het was zaterdag morgen rond de klok van 5. De wekker ging en ik schrok wakker en zette hem snel uit om de kinderen en de vrouw natuurlijk niet wakker te maken. Zachtjes kleedde ik mezelf aan met de kleren die ik de avond daarvoor al klaar had gelegd. Mijn wandelbroek, mijn speciale sokken en een warm t-shirt en lekkere fleece trui. Mijn Meindl wandelschoenen stonden al klaar en de beschermende spray van de avond ervoor was al opgedroogd. De fototas stond ook al helemaal gereed. Nog 1 laatste check. camera check, baterijen check, de objectieven check, statief check, zaklamp check. Ja ik was niets vergeten. Nog snel dronk ik een lekkere senseo cappucino met extra suiker voordat ik naar buiten staptte met mijn dikke jas aan. Wat een stilte in de straten van Roosendaal. Gelukkig de auto startte en ja hoor daar ging ik onderweg naar de lokatie in Huijbergen. Toen ik de hoek omreed zag ik nog iemand zijn autoramen schoonmaken. He buurman, jij bent ook vroeg wakker. Ja zei hij, ga je ook naar Huijbergen. ja knikte ik en zei dat ik hem later nog wel zou zien. De rit ging voorspoedig en ik was er in no-time. Ik had afgesproken met een vriend die ook besmet is met het foto virus. Hij was al op de lokkatie. Tenminste in de buurt, want we moesten de juiste inrit nog zien te vinden. Na een minuut of 10 kwamen er steeds meer auto's uit de mist opdoemen. Het werd al snel duidelijk waar we moesten zijn. Eenmaal aangekomen hebben we kennis gemaakt met de boswachter van natuurmonumenten. Ook Johan van de Watering was al aanwezig (sommige kennen deze fotograaf misschien al wel) Na wat uitleg van de boswachter en van Johan over het gebied gingen we op pad. Omdat het zo droog was geweest de laatste tijd stonden de vennen zo goed als droog. Maar gelukkig waren er wel genoeg mooie plekjes om foto's te maken. Ik zocht een mooi plekje en zette mijn statief op. De buurman van verder in de straat zag ik ook al staan. En toen heb ik wat test foto's gemaakt om de juiste sfeer goed vast te kunnen leggen. Even later rond de klok van half 8 kwam het zonnetje eindelijk boven de horizon uit. Eerst even voorzichtig, maar achteraf ging het vrij rap. De mensen die op het heuveltje tonden konden hem al eerder zien dan de msnen die onderaan bij het vennetje stonden. Maar daar was hij. klik klik overal om me heen hoorde ik de vertrouwde geluiden. en de oh's en ah's. Het was overduidelijk wij hadden erg veel geluk met het weer.