Halverwege de route ...

Van de week een wandeling gemaakt van ongeveer 6 kilometer in het Aamsveen, een moerassig veengebied op de grens met Duitsland. Op de foto kun je linksonder goed zien hoe drassig de grond is. Tijdens de wandeling hield het pad ook twee keer op i.v.m. water waar je niet door- of overheen kon. Op dat moment dus een alternatieve doorgang zoeken. Het Aamsveen is van oudsher een plaats van lugubere verhalen en legenden. Het Aamsveen Langs de rijksgrens, onder Enschede, strekt zich het Aamsveen uit, een verlaten vlakte, waarin het water van de poelen en kuilen blinkt. Vroeger kwamen overdag de boeren uit de es om turf te steken. 's Nachts echter waagden zij zich daar niet, want het was er niet pluis in het veen. De 'hè-mannekes' zwierven er rond; als dwaallichten dansten ze over de moerassen en riepen voortdurend hun eentonig "hè hè! hè!" en bij het Grondeloze Meer zat een oud gerimpeld wijf, dat helemaal in het wit gekleed was, te spinnen. Uit de verte hoorde je al het rrr! rrr! rrr! van haar spinnewiel.