To catch a fallen....

De hele dag hadden we helder weer en waren vanaf 8 uur al druk aan het fotograferen bij Jökulsarlon. Tot na zonsopgang waren we bij het ijsmeer, om na de laatste foto's van de ondergaande zon snel naar het Guesthouse te gaan voor een rap naar binnen gewerkt diner. Eigenlijk doodzonde van de overheerlijke diner..maar helder weer is helder weer en fotografen zijn nu eenmaal fotografen... we wilden met donker weer bij het ijsmeer zijn...kans op het Noorderlicht konden we niet voorbij laten gaan. Zo gezegd, zo gedaan en zo stonden om negen uur s avonds onze statieven en camera's al opgesteld, met uitzicht naar het noorden over het ijsmeer en wij wachten in de warme auto. De Jimmy reedt als niks wel, had meer dorst dan ik ooit..maar een kachel....enorm goed! Om een uur of een stootte ik mijn fotomaat wakker...het Noorderlicht was er...wij in stress naar buiten..brrr wat een kou ..we hadden onze beeldhoek al bepaald met het opstellen, maar zagen geen F&&^$ door de zoeker, dus op goed geluk begon onze shoot van het Noorderlicht...boven het ijsmeer...als ik het had kunnen bestellen had ik dat voor hier gedaan. Terug kijkend op de displays werd aan de hand van het beeld de compositie wat aangepast achteraf steeds en omdat scherpstellen niet lukte vanwege dat we dus niks door de zoeker zagen, is er handmatig op oneindige focus scherpgesteld. Dat bleek wel te werken, het schijnsel was niet bijzonder sterk en afweging nummer twee was om niet langer dan 30 seconden te belichten...bij een langere belichting komen de sterren als strepen in beeld en dat is niet mooi. Bij thuiskomst snapte ik in eerst instantie niet waarom er dan toch een streepje in beeld was..tot ik me herinner dat tijdens het langdurige wachten we keer op keer een vallende sterren zagen....bijvangst dus!