Atlantic Highway

Long Exposure II Bijna al mijn landschapsfoto's zijn long exposures. Heel veel met water. Waarom trek ik naar het water? Simpel. Heel vaak gebruik ik iets op de voorgrond om mijn foto in te leiden. Alles wat niet robuust is, beweegt op de voorgrond (bloemen, taken etc.) vandaar dat ik vaak rotsen en water probeer te combineren. Soms is bewegingsonscherpte mooi, heel vaak niet. In deze foto heb ik de terugtrekkende zee als inleiding gebruikt. Dat kan prima bewegen. Ook ben ik altijd op zoek naar een lijn naar de horizon. Hier is de lijn het terugtrekkende water via de rotsen naar de horizon. Ook hier weer gekozen voor een verticale stand. De lijnen worden langer en daar glijdt je blik langs. Wanneer deze horizontaal was gemaakt, breng je meer in beeld, wordt de foto drukker, minder prettig om naar te kijken (let wel: mijn persoonlijke mening). Ook de lijn naar de horizon toe wordt korter en dan ga je links en rechts van die lijn opzoek naar andere elementen in de foto. Dat probeer ik hier te voorkomen. Hoe kwam de foto tot stand. Deze lokatie de dag er voor verkent. Het is geen optimale zonsopkomst lokatie, de zon kwam op in de rug. Waarom dan niet bij zonsondergang? Simpel, 100 meter hier vandaan lag een super lokatie voor zonsondergang die we daarvoor gebruikt hebben. Sta vervolgens rond 06.00 uur op, trek je regenpak aan (bij voorkeur je broek over je laarzen, die lopen dan niet vol wanneer je een keertje tot je knieën in het water staat. Bepaal wat je wilt laten zien en maak je compositie. Hier wilde ik dat het water terugliep, langs de rotsen en zodanig dat tussen de rotsen op de voorgrond het water zichtbaar terugliep en zou botsen met het water wat er weer aankwam. De laatste rotsen, het dichts op de horizon, mochten niet onder een golf verdwijnen. Druk af. effix info: iso 50 F16 40 mm 1,3 seconde 40mm