the lightbubble

Een volle maan is voor een astrofotograaf met als hoofddoel nevels en sterrenstelsel heel vaak een doorn in het oog, met name als deze bij elke heldere nacht licht"vervuiling" oplevert en zo het licht van de nevels wegdrukt. Daarnaast is een volle maan heel moeilijk scherp en contrastrijk te fotograferen. Dit heeft met met name te maken met onze turbulente atmosfeer. Dit is op te lossen door meerdere foto's te maken. Door de turbulentie is telkens een andere zone scherp en door ze dan op elkaar te leggen en de scherpste delen te laten selecteren kan je er toch wat detail uithalen. In dit geval heb ik 400 frames gebruikt en deze bovenop elkaar gestacked. Elke frame is een foto van 1/400ste iso 100 en een diafragmaopening van F/5.9. met een omgerekend brandpunt van 620mm