When yellow leaves, where late the sweet birds sang

Noorderplantsoen, op een zondagmiddag analoog, kodak portra 160ISO Fuji G617 De foto is gemaakt in het Noorderplantsoen in Groningen in de herfst. Ik kom vaak in het park en het imponeert elke keer weer hoe fraai dit park is in de herfst. Naast een periode van oogst is herfst ook een periode van reflectie en bezinning. Fotograferen met deze camera is anders dan met een digitale camera. De fuji G617 is een groot apparaat en een foto maken is een langer proces. Met een panorama camera moet je ook andere hebben voor compositie. Het remt de snelheid, wat vaak ook zichtbaar is in een foto. Gelukkig bleef het koppel rustig zitten en was het windstil. Er zijn mooie gedichten gemaakt over de betekenis van herfst. Ik ben oa gestuit op een gedicht van William Shakespeare toen ik wat aan het lezen was. Het sluit mooi aan bij de foto vond ik. Daarom heb ik in de titel van de foto de verwijzing gemaakt naar het sonnet van Shakespeare: Sonnet 73: That time of year thou mayst in me behold When yellow leaves, or none, or few, do hang Upon those boughs which shake against the cold, Bare ruin'd choirs, where late the sweet birds sang. In me thou see'st the twilight of such day As after sunset fadeth in the west, Which by and by black night doth take away, Death's second self, that seals up all in rest. In me thou see'st the glowing of such fire That on the ashes of his youth doth lie, As the death-bed whereon it must expire, Consum'd with that which it was nourish'd by. This thou perceiv'st, which makes thy love more strong, To love that well which thou must leave ere long.