Mistige zonsopkomst

Nu de dagen korter worden, is het niet alleen vroeger donker, maar het wordt ook later licht. Voor een niet-ochtendmens als ik is dat wel prettig. De laatste keer bij zonsopkomst moest ik toch rond de klok van 5 uur eruit; dan is half zeven toch prettiger. We hadden een plekje op de Mandelabrug uitgezocht, zodat we de zon achter de John Frostbrug konden zien opkomen. De mist was voorspeld, maar het is toch altijd afwachten hoe die zich ontwikkelt. Voordat de zon op kwam, was de Eusebius al er bovenuit te zien, terwijl de lucht allerlei kleuren aannam. In eerste instantie stonden we met z'n tweetjes op de brug, maar naarmate er meer schoolgaande kinderen langskwamen werd het almaar drukker, waarbij de meesten toch eventjes moesten stoppen om een foto te schieten met de mobiel. En dat was de moeite zeker waard!